We hadden onze zomervakantie gepland vanaf 24 augustus. Het was de bedoeling een weekje te kamperen bij Les Voisins, www.lesvoisins.info
Deze camping ligt in Montaigu Le Blin, een dorpje ongeveer 30 minuutjes rijden van de schuur.
Je kunt er kamperen, een gite of een nomadentent huren, en je volledig laten verzorgen, dus inclusief ontbijt, lunch en diner.
Het eten is er heerlijk
Het landgoed is prachtig gelegen.
Ons plan was daar een week te blijven, om daarna verder naar het zuiden te trekken. We arriveerden op vrijdagmiddag 24 augustus. Het was lekker warm en zonnig.
We kozen een mooi plaatsje,met uitzicht op het vlakbij gelegen kasteel.
In no time stond de tent strakker than ever, en waren we helemaal ingericht.
We zagen meteen dat deze camping veel wordt bezocht door mensen met heel kleine kindjes. Wij waren het enige (oudere) stel zonder.
Mijn broer en neef waren samen een weekje aan het trekken door Frankrijk, en waren erg nieuwsgierig naar de schuur. We hadden afgesproken elkaar later die week te treffen. Daarnaast was Ben met een aantal vrienden op pad in Frankrijk. Hij verbleef deze week met een groep van zo'n 15 jongens in een oud huis in de Ardeche.
Van daaruit zou hij met Hein, Ab, Thomas en Fabien naar ons toe komen zodat hij de jongens de schuur kon showen. Wij realiseerden ons dat dit een zeer voorbarige actie was. Zonder die verduvelde vergunning zou de hele deal niet doorgaan.
Het gevoel was echter positief dus we durfden het wel aan.
Na twee dagen hadden we echter in de gaten dat het niet zo'n goed idee was dat hele stel op deze camping te laten komen om van hieruit naar de schuur te gaan. Na half negen s' avonds lagen hier de tenten vol met kindertjes die de hele dag hun ouders gek hadden gemaakt en nu eindelijk sliepen. We vreesden de boze gezichten wanneer wij met onze gasten tot diep in de nacht aan de praat zouden blijven.
Daarom besloten we op maandag richting St. Clement te verkassen en daar op de camping te gaan staan.
Ben belde me zondagavond om een uur of 8 op om te vragen of ik een Oostblokbunker voor ze wilde reserveren, want ze hadden geen zin om in het donker nog hun tent op te zetten. Ik belde de beheerders van Plan d'Eau St Clement en boekte zo'n gezellig huisje voor de heren.
Joachim en Rene stonden er ook al, op de camping.
Wij vertrokken de volgende ochtend. Via de Intermarche in Le Mayet de Montagne, waar we een ontbijtje voor de jeugd haalden, reden we naar St. Clement.
Joachim en Rene zaten al voor de tent in de zon, maar bij de Bunker was alleen gesnurk te horen. We lieten het ontbijt achter op de terrastafel en zetten onze tent op, op dezelfde plek als we in mei hadden gestaan.
Laat die middag werd het hele spul wakker. We reden met zijn allen naar de schuur.
Hij stond er nog!
Iedereen reageerde enthousiast. Plannen werden gesmeed, plantages gepland (niet geplant), kortom, creative feedback genoeg!
Het was erg warm en we hadden zin om nog even te gaan zwemmen.
Het Plan d’eau heet natuurlijk niet voor niets Plan d’eau......
Ben en Fabien huurden een canoë (kanooeee) en voerden een hilarische slapstick uit op het water.
Die avond aten we met zijn allen bij de oostblokhut op het oostblokterras aan de oostbloktafel.
Het werd qua drank die avond een oostblokavond. De voorraad wijn en andere spiritualiën werd behoorlijk aangesproken. De oogjes werden roder, de gesprekken onsamenhangender. Het was errug gezellig!
De volgende ochtend.. Tja, de volgende ochtend..... Iedereen zou die dag vertrekken en wij hadden geen zin alleen achter te blijven. Met een kater stond ik op en samen pakten we alles in en braken de tent af.
Goed besluit, want de lucht begon inmiddels te betrekken en het ging al een beetje regenen.
De jongens zouden vertrekken naar Marseille, Joachim en René terug naar Holland.
Het weerbericht voor de dagen erna was niet al te florisant voor deze regio, en omdat we toch nog niets konden doen bij de schuur, hadden we besloten naar het zuiden door te trekken en aan het eind van de vakantie nog langs Cusset te rijden om monsieur Ricard vriendelijk doch beslist aan zijn beloftes te herinneren.
Wij waren snel klaar met het opruimen van onze kampeerplek, de heren in de hut hadden wat meer tijd nodig..... Bij het afrekenen met de beheerster van de camping kreeg ik te horen:" Ohlala, les jeunes eh? beaucoup des bruits hier soir! " Ik heb maar wijselijk verzuimd te vermelden dat wij zelf eveneens tot een uur of drie deel uit maakten van het vrolijke gezelschap
