Froger

Op de 14e juli kwamen wij aan @Riviere.

Ter bevordering van de integratie hadden wij ons aangemeld voor de feestelijke Pique-nique ter gelegenheid van quatorze juillet
Maar juist op het moment dat we richting feestgedruis wilden vertrekken kregen we bezoek.

Een dik vet blond hondebeest van onbekend ras rende enthousiast door de openstaande tuindeur ons huis binnen. Hij droeg een halsband, maar er stond geen telefoonnummer of naam op.



Zonder zich te generen voor zijn aanzienlijk overgewicht begon hij meteen de brokken van Freule Fifi op te vreten.
Madame was het terrein aan het verkennen, maar keerde juist terug om te controleren of wij er nog waren.




Reeds vanaf de drempel ontwaarde zij de dikke blonde Chien die zich aan haar croquettes tegoed deed. Kattebrokken heten in het Frans croquettes. Echt waar.



Heur haren rezen ten berge en zij verschool zich snel achter de Hollandsche Windmolen die nog steeds naar de buurvrouw hoger op de berg gebracht moet worden.



Vanaf haar veilige positie observeerde zij de zwaarlijvige bezoeker.

Een beest moet een naam hebben. Vanwege de gelijkenis doopten wij hem Froger.





Inmiddels was het hoog tijd om de berg af te rijden richting Stade.
In St. Clement hebben we namelijk een Stade. Dat komt in dit geval neer op een voetbalveld met een gebouwtje ernaast.



Wij begaven ons richting voertuig. Froger was met zachte hand uit het pand verwijderd,Fifi leek inmiddels een crise cardiaque nabij.

Vrolijk rende le Chien voor ons uit naar de auto. Toen we wilden instappen was hij sneller. Enthousiast nam hij plaats op de stoel naast de bestuurder.
Het was nog een hele toer hem er weer uit te manoeuvreren.

Het was vervolgens nog een grotere toer om zonder het beest de berg af te dalen.
Hij rende mee naast de auto, zijn staart draaide rondjes als de rotor van een helicopter.
Ondanks zijn dikke pens kon hij rennen als een hazewind. Ik durf niet zo hard dat steile kleine wegje af te rijden. Dus pas op het lange rechte stuk lukte het om Froger van ons af te schudden

Opgelucht reden we naar de Pique-nique. Het was erg gezellig, de drank vloeide rijkelijk en het eten was lekker.



Ik had min of meer verwacht dat Froger ons thuis wel zou staan opwachten, maar dat bleek niet het geval.
Wel liep er later die middag een meneer op het wegje heen en weer. Ik vrees dat hij zijn hond zocht.....