De mooiste zomer sinds lange tijd zindert nog na, maar herfst is heel dichtbij.
De natuur is prachtig.
Bij het uittrekken van onkruid of uitgebloeide planten, komt uit de aarde een overvloed aan kruipers en kriebelaars tevoorschijn. Alles leeft en gaat dood, verrot en bot weer uit.
Ons huis in Rivière staat midden in de ruige natuur.
Hier zijn bossen nog bossen. Zonder aangelegde trimparcoursen of stompzinnige bordjes waarop uitgelegd wordt wat een dennenappel is.
Hier moet je in dit jaargetijde een geel veiligheidshesje aan wanneer je het bos in gaat. Anders zouden de alom aanwezige jagers je kunnen aanzien voor een hert. Of een wild zwijn . Afhankelijk van je postuur.
In beide gevallen is er enig risico voor je gezondheid.
Na al het geklus en getuinier komen wij langzamerhand ook toe aan het maken van een wandeling .
Terwijl de ochtendmist nog in witte dotten tegen de heuvels hangt, komt de zon al een beetje de fijne waterdruppels oplossen.
Het is nog niet koud. Dat zal het over een poosje wel zijn. Het kan hier héél koud worden.
Wij dalen de heuvel achter ons huis af, kruipen onder het prikkeldraad door en lopen naar het beekje dat door het weiland beneden slingert.
Hier en daar vlindert een late vlinder.
Vergeten bramen hangen verdroogd aan de struiken. Onbereikbare appels zijn afgevallen en rotten weg in het gras. Wij hebben ons deel geoogst . Appelmoes , bramenjam , appeltaarten .
We steken het beekje over en klimmen aan de andere kant de steile heuvel weer op. Dwars door een sprookjesbos.
Het ruikt er nat en beschimmeld. Zwammen groeien met hun kopjes door de afgevallen bladeren. Achter elke boom verwacht je een druïde op zoek naar kruiden voor zijn toverdrank.Of twee Galliërs, op zoek naar Romeinen.
In deze streek lijkt het soms alsof de tijd heeft stil gestaan..
In de zomer doen ze Wie het sterkste is.
In de herfst doen ze Wie de grootste heeft
Heerlijk.
Alles simpel en overzichtelijk.
Het leven is al ingewikkeld genoeg.
