Vlak voordat mijn vader overleed, had hij een stamroos gepoot. Na zijn dood kon ik het niet over mijn hart verkrijgen zijn laatste aankoop over te doen aan nieuwe eigenaren van de tuin. Mijn moeder kon de plant niet plaatsen.
Dus nam ik hem mee. Vier seizoenen stond hij in onze tuin. Na de verkoop van óns huis zette ik mijn vaders roos in een pot en verhuisde hem mee, naar Bennekom.
Toen we onze droomplek @Riviere hadden gevonden, was zijn roos één van de eerste planten die ik pootte.
Als we hier zijn denk ik vaak hoe jammer het is dat mijn pap dit niet kan meemaken. Hij was een Francofiel in hart en nieren.Mijn liefde voor dit land werd me met de paplepel ingegoten.
Hij hield zo van France dat hij bijvoorbeeld allerlei gekke Franse hoofddeksels droeg. Waaronder een echte alpino en deze Bretonse muts. Te zien aan zijn lodderige blik heeft ie op deze foto ook al een Franse lunch met een Frans wijntje achter de kiezen.
Ik troost me met de gedachte dat hij nog steeds in de buurt is, en met ons meekijkt vanuit een andere dimensie.
Een stukje van zijn liefde heeft aan aan deze roos gegeven. En daarmee dus een stukje van zijn geest. En kijk eens hoe die liefde doet bloeien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten