Fifi, c'est moi.

Bonjour! Fifi, c'est moi!

Gisteravond ben ik aangekomen in mijn nieuwe huis. Na een lange rit in een blauwe auto, die rook naar kater, mocht ik eindelijk uit mijn reismandje. Ik heb duidelijk laten horen dat ik deze wijze van vervoer niet waardeer. Ik had voldoende energie om van Groningen tot Hoogeveen de longen uit mijn lijf te schreeuwen. Daarna moest ik even powernappen. Bij Zwolle was ik weer genoeg opgeladen om tot Bennekom te krijsen.Wat denken ze wel.
Ik ga wonen in een appartement. Lekker veel ruimte om heel hard te rennen. Veel snoeren om mee te keten.




Vanaf nu is dit míjn appartement.
Mijn personeel bestaat uit Frans en Dees. Ze sloven zich vreselijk voor me uit. Willen graag een goede indruk op me maken. Houwen zo. Gisteravond zaten ze witte wijn te pimpelen. Toen heb ik ontdekt dat ik op haar zachte mollige buik heerlijk kan slapen. Chill.

Ze hadden zo'n belachelijk poezenballetje voor me gekocht. Met een rateltje er in en een poezepootafdruk er op. Roze. Omdat ik een meisje ben. Hihi, Ze hadden zich vergist. Dachten dat ik een kater was. Nou vraag ik je. Wat denken ze wel.
Mijn naam zou Junior zijn.Belachelijk. Gelukkig ontdekten ze op tijd dat ik natuurlijk gewoon een meisje ben. En was er iemand die de geniale naam Fifi voor me verzon. Bevalt me wel.

In mijn huis woont ook een andere poes. Floyd is zijn naam.Vreselijk oud en chagrijnig. Zit de hele tijd naar me te blazen. Poe. Wat denkt ie wel. Ik ben helemaal niet bang. Wacht maar. Geef me een paar dagen en ik slaap naast 'm.
Wast-ie lekker mijn rug.
Hij zit de hele tijd op een afstandje naar me te kijken.



Eigenlijk vindt-ie me heel leuk. Af en toe komt ie aan me snuffelen. Maar dan schrikt-ie ineens en blaast weer. Volgens mij is ie gewoon bang voor me. Watje.

Ik eet al uit zijn bak. Ze hadden voor mij twee minibakjes met minibrokjes en poezenmelk neergezet.





Belachelijk. Ik kan natuurlijk best die grote brokken eten. En drink gewoon lekker water uit die stoere grote bak. Relaxt.



Vannacht hadden ze me opgesloten in een Bench!Ze waren bang om me met Floyd alleen te laten. Onzin. Ik doe'm heus niks. Wat denken ze wel. Ik heb weer ff lekker geschreeuwd. En aan de bench gerammeld. Zo hard, dat mijn verzorgster er wakker van werd. Toen mocht ik er uit.



Om mijn goede wil te tonen heb ik maar even gevoetbald met dat knurftige balletje. Ze wilden me filmen. Ik ben erg fotogeniek. Dus laat ze maar even.