Floyd's Frustraties

Goedendag.

Mijn naam is Floyd. Ook bij u bekend als: "die Sukkel", "Zoutzak", "Dombo", "Dikke Floyd" of "Slaapkop".

Ik woon hier al járen. Het was hier fijn. Rustig. Bedaard. De hele dag was ik alleen thuis. Kon ik heerlijk doezelen.

Zo:



Of zo:



Of zó:



@ Riviere was ik King of the Hill:




Maar toen.Werd alles anders. Mijn leven werd volkomen overhoop gegooid.
Niets is nog hetzelfde!



Ineens wás het er.
Het vrat uit míjn bak.



Het besloop mij van achteren:



Het lag op míjn kussen míj uit te lachen...



Het sliep in mijn stoel.



En het springt op mijn kop:



Maar éigenlijk.... ondanks het volkomen gebrek aan respect waarmee ik behandeld word...
Vind ik het toch wel een lekker ding.....



Jammer dat ik Jeweetwel ben.

Gosig Mus

Schschsch..... zit er ineens een vette grijze muis op tafel.....



Een héle dikke vette.

Aan zijn buik zit een labeltje. Met zijn naam er op. Gosig Mus.
Djiezus.

Wat een naam. Lijkt wel Zweeds ofzo.

Oh, wacht es ff....

Ze zijn natuurlijk weer naar die ene winkel geweest.
Waar hij eigenlijk nooit naar toe wil.
Maar dan zegt zij dat ze daar toch lekker gehaktballetjes gaan eten?
En dan gaat ie toch mee...

Je wilnieweten hoeveel zooi ze mee slepen daarvandaan.
Het hele huis staat er vol mee. En in Frankrijk zitten ook overal plakkertjes onder met gekke Zweedse namen.

Ik had ze horen zeggen dat ze alleen een lampje voor op de klerenkast in Riviere zouden gaan kopen. Jaaaja.

Kijk es waar ze weer mee thuis komen:

Een Gosig Mus
Een Regolit
Een doos Jubla
Een Format voor in Riviere, met een Ansluta er bij.
Een Skänkla
Een Fenomen Stomp
En nog twee Negline Kandels. Terwijl ze daar al twee van hadden.

Nou ja, ze moeten het zelf maar weten.

Ik vin' de doos van de Regolit 't tofst!






Maar vooruit, die Gosig Mus is ook wel vet:

Hoe heerlijk is herfst.....

Fifi's French adventures

Eénmaal per maand, op donderdagavond,beginnen ze spullen in te pakken.
Een tas met kleding, een toilettas. Een koelbox met blikjes Redbull, broodjes ham (ik lig dan op de loer om er eentje te jatten) en ander voer wat zij lekker vinden.

Ik voel hem al aankomen.

De poezereismanden worden tevoorschijn gehaald. Ik word in de houdgreep genomen. Ik vecht me los. Maar ja, zij zijn met z'n tweeën. Dus ze krijgen me te pakken. Een stinkende groene pil wordt achter in mijn keel gepropt. Ik krijs en vecht me los. Maar voel de pil al door mijn slokdarm naar beneden glijden....

Zij gaan slapen. Idioten. Om 20.00 uur liggen ze al in bed. Ik hoor nog wat gerommel, maar dan wordt het stil. Ik ren maar wat met mijn Beesie door de kamer om me te vermaken, want die saaie Floyd ligt zoals altijd als een zoutzak te pitten.


Om een uur of twaalf hoor ik weer geluiden uit de slaapkamer. Ze gaan onder die waterstralen staan waar ik ze elke morgen onder zie stappen. Idioten. Wáter......

Ik kijk van een veilig afstandje toe. 'K voel me inmiddels een beetje vreemd lomig. Zou dat door die pil komen?

Wanneer ze hun kleren weer aan hebben en alle tassen in de lift gezet zijn, proberen ze mij zo onopvallend mogelijk te benaderen. Poeh,ze denken zeker dat ik gek ben. Maarja, ik ben nu te suffig om weg te sprinten. Dus ze krijgen me te pakken en stoppen me in die rotmand. Dikke Floyd laat zich er zó in zetten. Domkop. Hij hééft niet eens zo'n pil in zijn nek gedouwd gekregen...

We worden in de auto gezet en er wordt een rode fleecedeken over onze reismanden gehangen. Ze denken dat we dat fijn vinden. Inmiddels ben ik aardig groggy en dat rode licht heeft inderdaad wel wat. Dus ik val in slaap. Af en toe stopt de auto even. Moeten ze tanken. Of zoiets. Of stoppen voor de douane. Die vragen dan waar ze naar toe gaan. En of ze drugs bij zich hebben. Ze zijn tenslotte Hollanders. Dus je weet nooit! Volgens mij mogen ze mij en Floyd niet zomaar meenemen. Ik ga een keertje lekker hard krijsen als zo'n dounaneman vraagt of ze wat aan te geven hebben.. hihi.

Na een hele nacht snurken en rijden komen we aan op een plek waar het supertof is! Het ruikt er naar muizen. Er vliegen een heleboel beesten die ik kan vangen en opvreten.
In de schuur naast ons huis wonen drie jonge katten van mijn leeftijd. Ze zien er alledrie wild en strak gespierd uit.Ik hoop dat het katers zijn. Dat wordt gezellig...
Want, wat het allermooist is: hier mag ik naar buiten!

Floyd doet gewoon hetzelfde als in Bennekom. Springt op een stoel en gaat pitten.



Dombo.

Hier is toch van alles te beleven!

Kijk nou bijvoorbeeld eens naar deze boom.
Dáár klim ik in.Helemaal naar de top.



Oeps.

Ehmmm. Toch wel bééétje eng......
Ik krijs. Ik wil er uit!!!!!!




Maar ze doen niks! Ze komen niet in de boom om me er uit te halen.Ze helpen me niet!
Ze zeggen dat ze nog nooit een dooie kat in een boom hebben zien hangen, en dat ik dus vast wel een manier verzin om er weer uit te komen.


Oeps.

Eerst doe ik dus maar stoer of er niks aan de hand is. Loop over takken heen en weer.
Maar na een uurtje wordt het wel koud in die rotboom. Mijn lieve roze poezelige pootjes zijn nu ijskoud en nat door die rotboom.



Die sukkel Floyd is ook komen aanschommelen. Hij lacht me gewoon uit.
"Uitslover!" roept ie.




En dat laat ik natuurlijk niet op me zitten.
Sierlijk laat ik me naar beneden glijden.




En spring'em in z'n nek. Vindt'ie niet relaxt. Ik wel.

Ik ren door het hoge gras naar het huis en spring met mijn vuile natte poten op een lekker warm wit Fleece plaid. Ik rol me op en val in slaap.

Morgen klim ik op het dak!

Rose d'automne

De roos van mijn vader had nog een toegift in petto.

Ik maakte deze foto afgelopen weekend. De dérde bloei van dit seizoen.
It's been a good year for the rose(s).......

En hoewel de herfst nu echt zijn intrede heeft gedaan, en de winter op de loer ligt, genoten we nog van de laatste warme zonnestralen en waren zoveel mogelijk buiten.

Vul de gaatjes........

De muren van ons gebouw zijn opgetrokken uit natuursteen.
Eigenlijk zijn het twee muren achter elkaar. Samen wel 60 centimeter dik.
Aan de binnenkant waren ze aangesmeerd met Crépi. Dat was korrelig, verouderd en tot een hoogte van 1 meter besproeid met koeienstront. Er woonden duizenden spinnen en andere kruipers.

Eerst hebben we de binnenkant aangepakt.Stukje bij beetje schoongemaakt. Aan de onderkant bakstenen muurtjes gemetseld om de aarde te stutten die tevoorschijn was gekomen, na het uitgraven van de oude vloer. Achter deze muurtjes hebben we beton gestort.
De grootste gaten in de muren hebben we gevuld met nieuwe stenen, pur-schuim en kalk-zand-cement-mengsel. Daarna zijn ze besmeerd met een dikke laag créme-kleurig nieuw Crépi.



Toen dat klaar was zagen binnen de muren er zo uit:



Fris, schoon en minder stoffig.

Vervolgens deden we veel. Keuken,water,vloer op de eerste verdieping....van alles.

Verder ging er veel tijd zitten in tuin en terras. Want het is ook fijn wanneer het er buiten al een beetje leuk uitziet.



Zo langzamerhand willen we gaan starten met een monsterproject:
Het voegen van de buitenmuren.

In 2009,in het Pinksterweekend, probeerden we een stukje uit.:



Daarna, in de zomervakantie, dankzij twee bikkele bouwvakhulplieverds, werd aan de achterkant een flink stuk muur gevoegd.





Vorige maand vulden we een paar erg in het oog springende gaten:



Maar er is meer te doen:



Dus gaan we ons deze winter mentaal voorbereiden.

En volgend voorjaar, wanneer de koekoek



de lente heeft aangekondigd, en de zon warm genoeg is om onze stijve ruggen weer soepel te maken,gaan we van start.
Stukje bij beetje.....