Vroeg een mevrouw. Met blauwzwart geverfd tondeusehaar,werkmansbroek en een rode Praxis-polo.
Bedrijfsuniform.
Zij zag er stoer en onverzettelijk uit. En keek me streng aan.
Na 10 minuten blazen op onze luikjes, volgens gebruiksaanwijzing op 15 centimeter afstand van het hout, klonk een sissend geluid.
En steeg er een wolkje rook op naar de blauwe hemel @Rivière.
Stripper overleden. Reanimatie niet meer mogelijk.
Netjes terug in het bijbehorende koffertje,gebruiksaanwijzing er bij, alle onderdelen schoon en blinkend.
Mee naar Pays-Bas.
"Maar hij zit toch in de doos?" vroeg ik.
Mevrouw schudde meewarig haar commandokapsel.
"Ik bedoel natuurlijk de verpakking met de streepjescode er op."
"Mmmmaar mmmevrouw, er zat alleen een kartonnen wikkel omheen, die je moest openscheuren om het koffertje open te maken.
Die wikkel heb ik weggegooid...
Ik gaf u toch juist de kassabon, waarop u ziet dat ik deze Praxisverfstripper 3 weken geleden heb gekocht?"
Uw aardige collega heeft toen gezegd dat er 3 jaar garantie op zit, en dat ik daarom de kassabon goed moest bewaren.
Hij heeft het niet over de kartonnen wikkel gehad"
"Jaaaa, dit ga ik echt alleen niet beslissen"
Zij draaide zich om en beende met grote passen weg. Met mijn Stripper.
Mijn nek en wangen hadden reeds dezelfde tint als haar Polo aangenomen.
Ik plaatste mijn handen in mijn zij. In afwachting van haar terugkomst.
Van een afstandje zag ik haar mit der Uber Sturm Praxisfürhrerin.
Gebogen over het koffertje.
De Stripper werd er uit gehaald en tegen het licht gehouden.
Ze roken er zelfs aan.
Na langdurig werkoverleg en beraad kwam de stoere vrouw terug naar de klantenservice(?)balie.
Ik probeerde eveneens zo stoer mogelijk te kijken.
"Eigenlijk kan ik u natuurlijk geen geld terug geven. U begrijpt toch wel dat u altijd van alles de verpakking moet bewaren. Dat weet u toch wel?" Maar voor deze ene keer...."
In shock incasseerde ik mijn 30 euro retour en vluchtte uit de Praxis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten