Harkema

Aan de voorkant van ons huis is een wal. Gemaakt van al het puin van de oude betonvloer die we in maart 2008 uit de huidige woonruimte hebben gemokerd en gekruid.Daar was spontaan een soort van grasveld ontstaan. Helaas een zeer armetierig en van onkruid vergeven grasveld. Pas jolie!
Grind erover!

Zodoende bestelden wij bij de lokale bouwmaterialenhandel 3 kuub grind.
Dat moest dus over dat lelijke grasveldje aan de voorkant.
En aan de achterkant. Want ook daar was sprake van lelijk gras. Voor de lelijke schuur die nog steeds aan ons (mooie) huis vast staat. Wij wachten geduldig op spontane instorting, zodat we een mooie veranda kunnen bouwen waar we later samen in een schommelstoel zitten en murmelend in de verte staren.

Intussen maken we alvast een mooi terras voor de deur van de lelijke schuur.
Waarschijnlijk is het verstandig om,voordat men grind aanbrengt, eerst het gras weg te halen.
Dat deden we dus.
Gisteren en vandaag was mijn missie: harke-ma!
Want wij gingen te werk volgens een beproefde proces dat we hanteerden bij de sloop van de 72m2 betonvloer: De één mokert of hakt, de ander harkt de brokken of zoden weg. Mijn geliefde hakte met de hak de zoden los.


(Hak of Patjoel)



Ik harkte en raapte de zoden bijeen.

Voorlopig wéér geen verzorgde dameshandjes....



Al doende hadden wij close encounters met allerhande gedierte. Gekke larven, vreemde aardkruipers en wel driehonderd regenwormen. Of wurms. Op zijn Grunnings.



Met de kruiwagen(koopje van Marktplaats)kruiden wij zoden naar de dijk.



Ik moet helaas bekennen dat we redelijk kaputt waren... En toen moest die 3 kuub grind er nog op...


(Dit is nog maar de helft...)

Maar een shot Orangina Rastaman(vrij verkrijgbaar bij de Intermarché)gaf ons voldoende energie om deze slopende onderneming tot een bevredigend resultaat te brengen.




Als jullie het niet erg vinden gaan wij nu even slapen...
Morgen weer luikjes schuren.... Joepie!

Fifi et Clara69

Bonjour.

Bonjour.

Wie ben jij?

Clara soixante-neuf et toi?

Fifi de la Riviere van Bennekom.

Oh la la..... hmm, je ruikt lekker!



Natuurlijk ruik ik lekker. Ik ruik altijd lekker. Wat doe jij achter dat hek?

Gras eten

Waarom?

Weetikveel, dat doen wij de hele dag.

Jeminee, wat een rotleven. Dus je bent vegetarier...

Tja, dat zal dan wel

Bah, geef mij maar een vette muis. Of een lekker biefstukje.

Ah bon. Au revoir......

Een spruit en grote courgettes

Onze Belgische buurtjes @ Riviere hebben een grote moestuin.




Met veel noeste arbeid hebben ze een stukje woest terrein omgetoverd in een prachtige groententuin. Er groeien zelfs druiven!



De tuin lag er prachtig bij en werd trouw bijgehouden.
De oogst beloofde geweldig te worden.

Maar toen kwam er een spruit.
Tenminste, bijna.
Op 15 juli was hun dochter uitgerekend van haar eerste kindje.
Iedereen wacht nu in spanning tot het spruitje besluit: ik wil eruit.

Voisine Odette weet het zeker: het is une fille.


Elke keer als ik mijn dagelijkse babbeltje met haar maak informeert ze of er al nieuws is, en dan roept ze: "C'est une fille! Je suis sur!"
Dat leidt zij af uit de vorm van de moederbuik...
Omdat voorspellingen van Odette meestal uitkomen, zou het me niet verbazen....
Odette is de extended & improved version van Erwin Krol.
Als er onweer met hagel wordt voorspeld, kijkt zij naar de lucht en zegt: "het hagelt niet als het onweer van die kant komt"

Uiteraard wil je de geboorte van een kleinkind van dichtbij meemaken.
Daarom vertrokken onze buurtjes begin juli richting Belgie.
Ondertussen groeiden de spruiten door. In Belgie en hier @Riviere.
Het was warm, met af en toe regen. De tuin tierde welig.

Voordat ze vertrokken hadden de buurtjes ons op het hart gedrukt vooral hun tuin in te gaan om van de groente te profiteren. Daar maken wij dankbaar gebruik van.

Wij bakten al lekkere dikke frieten van nieuwe aardappelen.

Vanochtend maakten we een heerlijke aardbeien-youghurtshake met versgeplukte zoete aardbeien uit le Jardin des Voisins.



De courgettes hebben monsterlijke afmetingen aangenomen.






Thanks voor de heerlijke groenten, lieve buurtjes, en alle goeds voor de komende dagen!

Een UFO, groene monsters en een uitgestorven Vide Grenier

Ik heb een UFO gezien.
Echt waar.
Er was geen druppel alcohol in het spel. Sinds 16 februari al niet meer.
In het hol van de leeuw is dat best lastig vol te houden, maar ik ga vanwege mijn vrijwillige drooglegging inmiddels negen kilo's lichter door het leven. En dat bevalt heel goed.

Maar goed, een UFO dus.

We zaten in de Heksenkring te wachten op de sterrenhemel.
De maan was vol en zou ieder moment aan de zuidoostelijke horizon tevoorschijn komen.
Wij weten inmiddels van alle sterren en planeten precies waar ze staan en hoe ze heten. Dankzij Google Sky. Een app voor je tablet of smartphone waardoor je alle sterren aan het firmament kunt leren kennen.

Ik keek dus naar het zuidoosten en zag laag boven Odettes huis iets vliegends met een helder witte koplamp naderen.

Ik zei juist tegen mijn geliefde: "dat vliegtuigje vliegt wel heel laag", toen het licht ineens veel feller werd, alsof er een dimmer hoger gedraaid werd.
En meteen daarna maakte de vliegert een scherpe draai en vloog met een boog weg naar het oosten. Het was geen vliegtuigje,maakte geen enkel geluid, en vloog heel snel....

Wij filosofeerden gezellig over wat we hadden gezien, terwijl we naar de maan staarden.



Met mijn nieuwe fototoestel haalde ik haar nog wat dichterbij..



Ik was vandaag die hele UFO al lang weer vergeten.

Wij brachten deze dag door met lekker aanrommelen in huis, tijdens de opklaringen de Lelijkste BBQ ooit afbreken, luiken aan elkaar schroeven, en met het bezoeken van de Vide Grenier in het buurdorp La Chabanne.
Vanwege het slechte weer deze ochtend was de opkomst der exposanten echter nagenoeg nihil....



Toch wist ik van de enige verkoper nog een tosti-apparaat (dat bij thuiskomst een wafelijzer bleek te zijn) en een handvol bestek te ontfutselen. Afdingen vond ik vanwege de zielige eenzaamheid wat al te cru.

Via een omweg reden we terug naar Riviere. De kano's op het zwemmeertje
achter St. Clement lagen er verlaten bij.



Thuisgekomen besloot ik nog even lekker in de tuin te werken.

EN TOEN... ZAG IK HEM.... een groene Alien!



Met een antenne aan de achterkant voor contact met het moederschip.



Ze hebben hun verkenners vooruitgestuurd.

En ik weet ook waarom ze hier zijn:

Froger

Op de 14e juli kwamen wij aan @Riviere.

Ter bevordering van de integratie hadden wij ons aangemeld voor de feestelijke Pique-nique ter gelegenheid van quatorze juillet
Maar juist op het moment dat we richting feestgedruis wilden vertrekken kregen we bezoek.

Een dik vet blond hondebeest van onbekend ras rende enthousiast door de openstaande tuindeur ons huis binnen. Hij droeg een halsband, maar er stond geen telefoonnummer of naam op.



Zonder zich te generen voor zijn aanzienlijk overgewicht begon hij meteen de brokken van Freule Fifi op te vreten.
Madame was het terrein aan het verkennen, maar keerde juist terug om te controleren of wij er nog waren.




Reeds vanaf de drempel ontwaarde zij de dikke blonde Chien die zich aan haar croquettes tegoed deed. Kattebrokken heten in het Frans croquettes. Echt waar.



Heur haren rezen ten berge en zij verschool zich snel achter de Hollandsche Windmolen die nog steeds naar de buurvrouw hoger op de berg gebracht moet worden.



Vanaf haar veilige positie observeerde zij de zwaarlijvige bezoeker.

Een beest moet een naam hebben. Vanwege de gelijkenis doopten wij hem Froger.





Inmiddels was het hoog tijd om de berg af te rijden richting Stade.
In St. Clement hebben we namelijk een Stade. Dat komt in dit geval neer op een voetbalveld met een gebouwtje ernaast.



Wij begaven ons richting voertuig. Froger was met zachte hand uit het pand verwijderd,Fifi leek inmiddels een crise cardiaque nabij.

Vrolijk rende le Chien voor ons uit naar de auto. Toen we wilden instappen was hij sneller. Enthousiast nam hij plaats op de stoel naast de bestuurder.
Het was nog een hele toer hem er weer uit te manoeuvreren.

Het was vervolgens nog een grotere toer om zonder het beest de berg af te dalen.
Hij rende mee naast de auto, zijn staart draaide rondjes als de rotor van een helicopter.
Ondanks zijn dikke pens kon hij rennen als een hazewind. Ik durf niet zo hard dat steile kleine wegje af te rijden. Dus pas op het lange rechte stuk lukte het om Froger van ons af te schudden

Opgelucht reden we naar de Pique-nique. Het was erg gezellig, de drank vloeide rijkelijk en het eten was lekker.



Ik had min of meer verwacht dat Froger ons thuis wel zou staan opwachten, maar dat bleek niet het geval.
Wel liep er later die middag een meneer op het wegje heen en weer. Ik vrees dat hij zijn hond zocht.....

Helemaal alleen...

Nu ben ik helemaal alleen.



Die dikke slome, waar ik altijd zo onaardig over deed, is dood.


Nu kan ik hem nooit meer van achteren besluipen en in zijn nek springen.

Of hem wegjagen uit mijn favoriete stoel.




Hij was een paar dagen verdwenen, maar gisteren was ie er weer.
En we waren allemaal hartstikke blij.
Want hoewel het echt een hele dikke slome was, was ie wel hééél lief.




Ik kon alles met hem doen. Hij werd nooit boos op me.
En als ik ergens zat te krijsen omdat ik in het nauw zat, kwam ie er altijd meteen aanwaggelen.

Ik heb hem overigens onderschat.
Hij liep hier gewoon anderhalve dag rond met een gebroken rug en een verbrijzelde heup.Geen gemauw, geen gekreun. Gewoon eten en drinken.
Hij was echt wel een Bikkel!

Maar de dierenarts zei dat hij nooit meer kon plassen. Omdat zijn blaas verlamd was.
Dus hebben ze hem een spuitje gegeven.
Dat is niet zo eng hoor. Je gaat dan gewoon slapen en wordt niet meer wakker.

Daarna stond hij hier in de kamer in zijn mandje. En ik mocht nog een poosje aan hem snuffelen.
Daarna hebben ze hem in een handdoek gewikkeld en buiten in de tuin onder een struik begraven.
Ik mag daar niet komen. Want hier laten ze me niet naar buiten.
Nu begrijp ik wel waarom.
Floyd was dat altijd al gewend, en hij bleef net zolang aan de deur krabben totdat ze 'm d'r toch uit lieten. Eigenlijk was dat ook wel bikkel.
Hij was veel stoerder dan ik altijd heb gedacht.

Ik mag nu ook niet meer in de dakgoot wandelen.




Dat snap ik ook wel. Als ik naar beneden donder is mijn rug misschien ook wel stuk.
En die dierenarts met dat spuitje blijf ik liever uit de buurt....

Gelukkig gaan we woensdagavond weer naar Riviere.

Daar kan ik lekker dollen.
Maar het wordt nooit meer hetzelfde zonder mijn maatje.....




Dag lieve slome sukkel!

Vroege vogels

Niet alleen deze vogel was vroeg vandaag...

Onze buurvrouw had in de krant gelezen dat er rond de kerk in Le Mayet de Montagne vandaag een foire au Brocantes et Antiquitées gehouden zou worden.
Aanvang 07.00 uur.
Dus onze wekker stond op 07.00 uur.

We zijn dol op Brocantes en vanmiddag moeten we nog even naar Nederland rijden, dus hoe vroeger op, hoe langer we van deze stralende dag kunnen genieten.

Na een ontbijtje in de Heksenkring en inspectie van de lelijkste BBQ ooit, reden we de berg af.



Voor achten was het al een drukte van belang.



Score van vandaag:

Pour Monsieur een paar shoesies voor bij zijn bisnissoet: handgemaakt, leren zolen, leren binnenwerk. Funkelnagelneu. 15 euro!!

Twee leuke prentjes voor in de keuken. In mooie lijstjes,precies de kleur van de keukenkastjes... Vraagprijs 6 euro, van ons voor 5 euro voor alle twee.

Een strijkbout... Vraagprijs 10 euro. Hard onderhandeld. 3 euro!!
En hij doet het.
Vorig jaar had ik al een strijktafel voor 2 euro gesjacherd op de Vide Grenier in Ferrieres.
Mocht ik ooit in de vakantie willen strijken: het kan nu.

En een tekening in lijst van een Mesange Charbonniere oftewel een Koolmees.
Prix:2 euro. Beetje genant om nog af te dingen...



Verder nog geleerd dat Pipi Langkous in Frankrijk Fifi Brindacier heet.
Nuttig om te weten.



Leuke hoedjes gezien...



En de enige klok op de markt die wel werkte toch maar niet gekocht, want zeg nou zelf...

De Lelijkste BBQ ooit

Ik doe mijn best om niet mee te doen aan trends .
Als de dames en heren van de Gamma verzinnen dat niemand zonder een buitenkeuken kan, gaat Nederland massaal aan de buitenkeuken.



In alle soorten en maten en prijzen puilen ze de bouwmarkten en tuincentra uit.

Maar ja.

Toch wel leuk, een vaste BBQ op je terras in France.

Dus bouwen wij hem zelf.

Er lag nog een aardige stapel parpaing blokken in het weiland.
Overgebleven van de muur tussen onze schuur en die van de buren.
En we hadden nog een stuk natuursteen van het keukenblad.
Ook te gebruiken voor onze home-made top design buitenkeuken.

Met de kruiwagen reden we de parpaingblokken naar de Heksenkring (het terras op de heuvel).

Bij de derde lading stak ik me in een wespennest.... Een boos gezoem en een hardlopende Dees waren het gevolg.
Wonderlijk genoeg wist ik de stekende monsters te ontwijken.

Een spuitbus en wat gehengel met een tak en het gespuis was onschadelijk.



Het resultaat van deze enerverende poging tot buitenkeuken is de Lelijkste BBQ ooit...






Maar vanavond heb ik vanavond bedacht dat we er in de komende zomervakantie stenen omheen gaan metselen.

Dezelfde als waarvan ons huis is gebouwd..



Wie weet wordt het nog wat.....