Zucht....

Al weer twee weken in de running. Acht tot half zes. Nonstop. Samen met een aantal collega's de grote kantoorverhuizing coordineren. Leuk,opwindend,hectisch en superdruk. We verhuizen dan ook wel naar een droomlocatie:



Vanaf morgen werken we met een groepje elf dagen non-stop.

En daarna....een lang weekend naar Riviere... Relaxen...

We doen daar nooit zoveel.
In de afgelopen zomervakantie hebben we alleen maar:

Luiken geschuurd, geverfd en gemonteerd:











Een kruiwagen vol appeltjes geschild en er iets lekkers van gemaakt....





Drie kuub grint uitgereden en vlakgeharkt.
Maar eerst:heel veel gras weggehakt......











Een nieuw terras in de avondzon ingericht:



Het laatste hoge stuk van de muren op de verdieping in de crepi gezet:



Een satelietschotel opgehangen: we kunnen nu alle Franse TV-zenders ontvangen. Hoog Quiz- en Soapgehalte,veel onzin en flauwekul. Voordeel: het is heel goed voor onze vorderingen in het Frans.



De afwerking van de dakramen verbeterd:



Gras gemaaid.....



En een heleboel gekookt, gebakken, gebraaien en gegeten...

Fafa...?

Zo. Hier ben ik.

Mijn naam is Otis. Wacht maar... tot ik groot is.

Eigenlijk heet ik Fafa (a.k.a Sadsong)Otis.

U vraagt zich waarschijnlijk af hoe ze in vredesnaam zo'n naam kunnen verzinnen.

Dat ging zo:
Er woont hier nog een poes. Een rooie. By the way: een bitch man!
Ze blaast en gromt de hele tijd naar me. En af en toe krijg ik een pets.



Gnnnffff.
Wacht maar... tot ik groot is.

Ik negeer haar. En verken het pand.



Maar goed. Mijn naam dus.

Die rooie heks heet Fifi.
Ze zochten een naam die daarbij past.
Dus bedacht hij: Fafa...

"Gnnfff" zei zij. "Fafa is niks. En al helemaal geen naam."

" Jawel hoor", zei hij,"dat zit in een liedje."
"Van Otis Reding: Sad song, Fafafafafa..."

"Hmmmm, Otis vind ik wel leuk. Maar dan moet het wel een zwart katertje zijn."

En zo gingen ze dus op zoek naar mij.

Ze vonden mi en mi Brada's in een Boerderie.



Mijn moeder had het hazepad gekozen.
Het hazepad is niet voor de poes, dus zij kon de weg terug niet meer vinden.

Wij arme verlaten wezen werden met stukjes brood en melk grootgebracht.
Door de kinderschaar van de boer van de Boerderie.
Echte boerenkindertjes. Klompjes aan en strikjes in heur haar.
Ancient history zou je denken.
Maar hé, this is The BibleBelt Man...

Okay. En zo werd ik tussen my Brothers en Sisters weggeplukt, in een plastic reisbox gedouwd en meegenomen naar hier.
s'nachts doen ze me in een bench.



Omdat ze bang zijn dat die rooie heks mijn kop er af bijt.

Ha! Wacht maar.
Ik groei groter.
En dan zullen we nog wel eens zien wie hier de baas is.

Otis. Wacht maar tot ie groot is.