Zomer in maart...

Wat een luxe.
In hemdje en trainingsbroek wroet ik de hele dag in de tuin.


Ik hoor de eerste koekoek en een paar keer een specht. Er zijn alweer vlinders, hommels en bijen. Een gezoem van jewelste.

Ik oefen met mijn fotocamera op het maken van panorama-opnames.

Vandaag stond de wekker op 6.30 uur.
Zo lang mogelijk genieten van deze stralende dagen.

 Zo vroeg is het nog fris en vochtig, maar de zon warmt de lucht snel op en het gras is voor 11.00 uur al droog. (en maaibaar...)

Gisteren begon ik ons maandelijkse  Riviere-weekendje met mijn Missie Voor het Seizoen: voegen.

Op zijn "Dees". Dus niet volgens de regels.

Eigenlijk hoor je bovenaan te starten. Maar dan moet je eerst steigers plaatsen.
Veel te veel gedoe. Nu even nog niet.
Onderaan beginnen.

Dus mix ik telkens drie emmertjes zand met een emmertje witte kalk, maak er met water een kneedbaar deegje van, ga met een krukje in de zon voor een muur zitten en vul gaatjes en spleten.
Om te zorgen dat de huid van mijn handen niet wordt weggevreten door de kalkmortel, draag ik plastic handschoentjes.
Zie onder het resultaat van een middagje met blubber spelen:

Volgende keer weer een stukje.
Zo blijft het leuk.

Ondertussen bricoleert Bob onverschrokken verder aan de zolderverdieping.

En zorgde de Beste ElectraBelg van Frankrijk er voor dat wij weer warm kunnen douchen.
Naast de kapotgevroren boiler hangt nu een nieuwe. Joepie!

Overigens, voordat u denkt, wat een guppen, waarom lieten ze die boiler niet leeglopen....?
De grote boiler is een vat-in-vat systeem en werd opgewarmd door de houtkachel. Je kunt zo'n ding niet zomaar even laten leeg lopen.We hadden een dikke isolatielaag aangebracht, maar na drie (ook best koude) winters was deze hiver 'd horreur toch net een tikje te streng.


Zo lang we hier nog niet permanent wonen, gebruiken we voorlopig een "gewone"elektrische boiler.
Die je kunt aftappen.
De kapotte  gaan we buiten gebruiken.Als regenton.
Het buitenste vat is namelijk nog gewoon intact.
Matje van wilgeteen eromheen voor een natuurlijke look, aansluiten op de regenpijp, en onze waterrekening zal dalen als de beurskoersen.

Je weet wel.....

Hij heeft echt nog geen idee. Kijk 'm nou es argeloos zijn.

Het zal tijd worden ook.
Tja. Lente he?

En je ruikt dat ie volwassen wordt.
Nou ja .. eigenlijk is ie nog net zo'n gup als toen ie net bij mij kwam wonen

 

Maar hij begint te stinken joh!
'k wil niet meer bij 'm op dezelfde bak.

Ik plas in Zeist zolang wel in de potplanten op het balkon.

@Riviere is ruimte genoeg om lekker buiten te plassen. Hoewel de zolder ook tof is.
 
In de schuur naast ons wonen wel dertig leuke jonge verleidelijke poezen.
Onze Casanova kan niet wachten...
Hij staat te popelen om over te gaan tot extreme vormen van voortplanting.
Gangbang. Als het ware.

 Een beetje preventie is dus wel op zijn plaats. Birth control.
Morgen gaan ze " je weet wel"  met 'm doen.
 

Want je moet er toch niet aan denken ........

De familie De Mol

Mijn Oma zat vol tegeltjes-wijsheden.
Waaronder:


Gasten brengen vreugde aan.
En is 't niet bij 't komen,
dan is 't wel bij 't gaan

Sinds enige tijd hebben wij gasten die we liever zien gaan dan komen.
Ze maken er een bende van.
Ze ondermijnen de hele handel.

We hebben helemaal geen plezier van ze.

Het is de familie De Mol



Nee die niet, deze:




Wij hebben de indruk dat het een enorme familie is.
Of we hebben te maken met een Einzelgänger met ADHD in een vergevorderd stadium.


Het is dat wij vredelievende types zijn.
Want om eerlijk te zijn fantaseren we inmiddels  over jachtgeweren of verwoestende booby-traps.

Maar voorlopig kunnen we ons nog beheersen en kiezen voor ontmoedigingsbeleid.

Elke ochtend gaan we hun opduikhoop te lijf met een hark. In de "hoop" dat ze de moed opgeven
En ergens anders gaan logeren.

Bij de buren of zo.















Het vertoeven op een berg (in Frankrijk) is sowieso een terugkerende confrontatie met de onverbiddelijke hardheid van de natuur. Zij is een strenge moeder.
Af en toe leert zij ons stervelingen flink mores.

Zij plet bijvoorbeeld een Prins onder een  sneeuwhoop.


Zij  laat  de temperatuur gedurende weken zo diep dalen dat supergeisoleerde boilers en  ditto vloerverwarmingsbuizen met het grootste gemak kapotvriezen.

Wij vrezen voor onze dierbare planten en struiken.

Maar, als je goed kijkt, zie je al weer nieuw leven te voorschijn komen tussen de verdorde resten.

Een nieuw groeiseizoen dient zich aan. Buiten,  en binnen.........