BHV.
Best Heel Vreselijk.
Vanwege mijn werk doe ik al sinds tien jaar mee aan zulke cursussen.
Nuttig hoor.
Je leert er hoe je een (beginnend) brandje moet blussen.
Hoe je zo snel mogelijk je collega's uit een brandend gebouw dirigeert.
Welk blusmiddel je beter niet kunt gebruiken als je jezelf niet wilt electrocuteren.
Hoe je niet aan je brandblusser moet vast vriezen. (echt!)
En meer van dergelijke practische zaken.
Na zes herhalingen stap je stoer op zo'n bak brandende olie af, trekt de verzegeling van je blussert, doet een proef-stoot (ja ja) en blust de brand. Cool.
De educatie-brandweerman kijkt vanachter zijn snor tevreden toe.
Is er overigens iemand die weet waarom (bijna) alle brandweermannen snorren hebben?
Na mijn eerste keer ging ik op de terugweg naar huis eerst langs een Bouwmarkt.
Met een tas vol rookmelders, blusdekens en CO2-detectors kwam ik thuis.
Mijn gezin heeft weken geleden onder verhalen over waarschijnlijke oorzaken en gruwelijke gevolgen van allesverzengende huisbranden.
Stekkerdozen werden losgekoppeld.
Maximaal 1 keer doorlussen!
Op elke kamer een rookmelder.
Toen mijn oudste zoon op de bovenste etage van een hoge flat ging wonen, knoopte ik een dik touw om de balkonrailing zodat hij naar beneden kon zakken.In geval van brand..
Goed. Inmiddels is mijn paranoia wat gezakt.
De tweede dag van zo'n cursus bestaat uit het leren verrichten van diverse levensreddende handelingen.
Bijvoorbeeld: wat te doen aan iemand met een pinda in het verkeerde keelgat.
Vanwege blauw aanlopend gelaat en naar adem snakkende geluiden zijn er duidelijk aanwijzingen dat het niet goed met deze persoon gaat.
Wat doet u?
Nadat u de persoon eerst vijf maal (5? why??) op zijn/haar rug heeft geslagen en er treedt nog steeds geen verbetering op, past u de Heimlich-manouvre toe.
Hieronder ziet u een voorbeeld van een verkeerd keelgat.
U wilt niet weten wat een pinda of een knikker daarin voor ellende kan veroorzaken.
Na bestudering van het keelgat gingen wij aan de slag met Robbie.
Robbie is van rubber.
Rubberen Robbie dus.
Robbie is handig en demontabel.
Als je klaar bent met Robbie, stop je hem zo in je sporttas .
Omdat het niet wenselijk is je reanimatie-skills te oefenen op een live-persoon, is Rubberen Robbie een uitkomst.
Je pakt Robbie lekker stevig bij zijn kin, tilt zijn kop achterover, knijpt zijn neus dicht, en plooit je lippen liefkozend over de zijne. En blazen maar. Do NOT try this @ home!
Verder mochten wij Robbie's keurige geruite overhemd (drukknopen!) met een ruk openscheuren en zijn ontblote bovenlijf inclusief wasbordje aanvallen.
30 drukkende bewegingen met onze tot vuisten gebalde handen en ons volle gewicht.
Herhaal bovenstaand net zolang tot eerder gealarmeerde hulpdiensten zijn gearriveerd.
Vanwege de bezuinigingen van onze fijne regering kan dat in de toekomst enige tijd duren.
Tot slot gingen wij aan het werk met de
automatische externe defibrillator (AED).
Dit is een slim apparaat.
Stap voor stap vertelt het je wat je wel en wat je beter niet kunt doen.
Men zegt dat bij 60% van de mensen met een hartstilstand op deze manier weer een hartritme op gang gebracht kan worden.
Fijn. En belangrijk.
Echter.
Een hartritme is 1 ding.
Afhankelijk van de tijd die er was verstreken, voordat er weer zuurstofrijk bloed naar je hersenen werd gepompt, zou je je kunnen afvragen of je eigenlijk wel wilt, dat je hart ooit nog klopt.....
Denk hierbij bijvoorbeeld aan onze Prins.
Best Heel Vreselijk!
Er zijn mensen die dit dilemma zo hebben aangepakt:
Ik denk er nog over na.........
.JPG)
