Vier Jopies!

Het zijn er vier!
Links onderin zitten d'r twee, midden zit een Jopie naar ons te loeren en rechts midden heeft eentje zich verdekt opgesteld.

Weken kregen we maximaal drie uilskuikens tegelijk in ons blikveld.
Vanmiddag in het heldere zonlicht ontwaarden we ineens vier.
In hun donsjacks zaten ze stoer op hun tak.

Dat was gisteren wel anders.
Het stormde. Woedende windvlagen teisterden Zeist.

Normaal hoor je ze overdag niet.
Dan slapen ze. Het lijken wel menspubers.

Nu waren ze wakkergewaaid. Ik zag er twee op een tak dicht tegen elkaar gekropen.
Angstig klampten zij zich aan eenander.
Zij zwiepten meters heen en weer.
IJselijke uilskreten. Groen en geel.
HELLUP!  MAMMIE!!!


Op het balkon in de luwte zaten Fifi en Otis ze uit te lachen.Watjes!

Ik weet niet wie er uiteindelijk als winnaar uit de strijd komt als Poes en Ransuil gaan knokken.
Als ik Otis en Fifi was zou ik mijn gemak maar houden.

Want ze worden groot, de donspubers. Kijk maar es hoe ze veranderd zijn......

En waarschijnlijk hebben ze honger, want Paps en Mams zijn verdwenen.

FF weekendbreak misschien.
Waarschijnlijk permanent ontvlucht aan hun ouderlijke verplichtingen.

Zoek het zelf maar uit kiddo's. Self supporting!
Vang een muis, verzin een list.
Je kunt nu vliegen.

Bye bye.