.

.

dinsdag 31 december 2013

Blubberbad.....

Wel véél oliebollen, voor z'n tweetjes....


Even snel met de auto heen en weer naar  de buurvrouw hoger op de berg.

Bordje beignets Hollandaises pour Bernardette.

Kopje thee, daarna snel retour Bob en de bollen.

Helaas.
Keren kon niet meer.

De voiture Suédoise had zich stevig gesetteld in de modder.
Diep weggezakt.
Mijn prutserige pogingen er een gunstige draai aan te geven maakten het erger.

Ik gleed steeds verder af.

Behulpzaam aangevoerde lege voederzakken achter de banden...
Hielpen niet.

De schone berglucht werd vergiftigd door de ranzige stank van verbrand rubber.

Bernardette's gezicht vol spetters....

Na drie kwartier modderworstelen hadden we d'r genoeg van.

Dan toch maar hulp halen....

Te voet ging ik bergafwaards richting  Riviere .
Kuchend en hijgend vanwege een fikse luchtweginfectie. 

Bob zat nog op zijn knieën onder het nieuwe ligbad, de afvoer aan te sluiten
Goedgemutst ging hij mee naar boven.


Halverwege werden we ingehaald door een 4x4.
Bernardette had haar dochter gebeld. 

De lier van de Landrover aan de staart van de Volvo.
En hop, Liberté.
 

Tijd voor een apéro.
(Ricard helpt goed, tegen kriebelhoest)

Daarna met blubberige banden terug naar huis, nieuwjaarsvuurtje aan...


En met bubbels in bad.


Ik wens iedereen een prachtigmooi, gezond, gelukkig en moddervrij 2014!


zaterdag 28 december 2013

Franse zanger....

't begon met hen:


Vrolijk brulde ik fonetisch mee.
Non non ! riejen na sjanzjeee.....

Daarna hing hij aan de muur:


(Anno 2013 overigens best leuk opgedroogd:)


Pas jaren later begreep ik wat hij bedoelde.
Toen 'ie tegen Helene zong dat 'ie le seul montagnard van haar Monts Blancs wilde zijn.

Boefje.

En dat had je natuurlijk hem nog:


We kregen een stencil met de teksten van La Ballade des gens heureux en Voici les Clefs.
  • Ga maar vertalen.
    Slimme leraar Frans.

    Veel leuker dan:


    Zelfs Dave z'n lied vond ik tof.

    Stiekem brul ik dat nog steeds mee met de Vive La France CD.
    (sorry...)


    Maar later ontdekte ik hem:


    en hem


    Dus 't is toch goed gekomen.

    donderdag 26 december 2013

    Optizooi

    Wat?
    Droge brokken?
    Met Kerst?


    Wat denkt je nou!


    Jullie zelf zalige Zalm...

    Wij Opticat van de Lidl?

    Bekijk 't ff lekker!

    'k ga voetbal kijken.

     
    Ik niet.
    'k ga slapen. 

    Zij heeft me de hele nacht wakker gehouden.
    Met d'r gehoest.


    Trouwens wel lekker rustig zo. 
    Zonder die schelle stem .
    Ze is 'm kwijt.
    Heerlijk! 

    Heb je gezien wat ze nou weer heeft gefabriekt?  

    Nieuwe verrassende toepassingen voor Winterwortel.

    Ofzo.



    Een Fruitkerstboom.
    Niet te vreten.


     
    Dan maar die droge Optizooi.



    zaterdag 7 december 2013

    In het water gevallen.

    5 December:
    Sint moet een orkaan doorstaan.
    De wind buldert en blaast de laatste blaadjes van de bomen.
    In Noord Nederland valt het (scheepvaart)verkeer stil.

    Springtij en windkracht 11.
    Dan wil je niet op de Waddenzee.

    Jawelhoor.
    Wij willen naar Schier.

    Onze huwelijksverjaardag vieren.
    Pannekoeken eten.
    Dat deden we op 7 december 1990 ook.
    Samen met onze 4 kindjes.
    Na de huweljjksvoltrekking.
    En daarna gingen we met z'n tweetjes een weekendje op huwelijksreis.
    Naar Schier.

    We bellen met de veerman.
    'Ja hoor! Zeker weten gaat er morgen een boot mevrouwtje!'
    'Om 06.30 uur. Dan is het laag water.'
    'Later op de dag voorlopig geen afvaart...'
     
    Dus gaat op 6 december  om 03.00 uur de wekker.
    Na een snelle douche en een knuffel voor de poes springen we in de auto.
    Aan het einde van 'onze' laan ligt een enorme afgewaaide tak over de weg.
    We rijden d'r net niet overheen.

    De wind giert nog steeds over het land.
    Gecombineerd met heftige hagel- en sneeuwbuien maakt dat de maximaal haalbare kruissnelheid lager dan gewoonlijk.
    Maar we redden het.
    Na een reis van ruim 2 uur door Friesland by night, staan we op de pier van Lauwersoog.
    De wind beukt vervaarlijk op de Volvo.
    Een bushokje is aan flarden gefladderd.

    De parkeergaragebaas roept naar ons dat dit voorlopig de enige boot is die vandaag vaart.
    Juist. Daarom zijn wij hier.

    Ik kijk naar de golven.. 
    Gelukkig heb ik niet ontbeten.

    Wat er niet in zit, komt er ook niet uit.

    In het bootkaartjes-gebouwtje hangt een briefje op het kassaraam:

    Afvaart om 06.30.
    Kaartverkoop vanaf 06.10.

    06.25 : nog niemand in zicht.

    Buiten loopt de Veerman verwaaid en verwilderd te walkietalkie-en.

    Om 06.30 komt hij binnen. 
    Hij kijkt naar zijn bootschoenen en mompelt:

    'D'r wurd vandoag nait gevoarn'

    Of zo iets.

    De wachtenden kijken verward.

    'Wat zegt ie?'

    'Hij gaat niet, de boot'

    De monteurs die voor reparaties naar het eiland moesten grijpen blij hun gereedschapskoffers en sprinten de wind in.
    Richtig parkeergarage, en moedersdevrouw.
    Joepie. Vrije dag!

    Eilandbewoners die aan vaste wal waren geraakt en gekke toeristen zoals wij zijn minder blij.

    'Wanneer gaat de volgende?'

    'Onbekend' bromt de Veerman bars.

    Niemand is boos, maar wel teleurgesteld.

    Inmiddels spoelen hoge golven de pier over.
    En dat bij laag water...

    Zo kan de boot bij Schier niet aanleggen. En een dagje dobberen is bij dit weer ook geen woest aantrekkelijke optie.

    Wij berusten in ons lot.

    En begeven ons retour parkeergarage.
    Het feestweekendje dreigt in het water te vallen.

    Hagel hamert hard op het dak als we de auto naar buiten rijden.
    Het is nog steeds pikdonker.
    06.55 uur.

    We parkeren op een droog stuk pier.

    Wat gaan we doen?
    Wandelen en winkelen in Groningen is op dit tijdstip en in deze omstandigheden niet onze preferente optie....

    Terug naar Zeist? 

    Otis en Fifi zien ons aankomen...
    Die hebben zich verheugd op een weekendje keten, home alone.

    Naar France? 
    Beetje ambitieus, na deze nachtelijke stormrit.
    Bovendien heeft daar de burgemeester een bosweggetjesverbod afgekondigd.
    Vanwege vallende takken.
    Vanwege de sneeuw.
    En laat ons huis nou aan zo'n weggetje liggen....
     
    Ik kijk naar de golven.
    Zout water droogt in witte vlekken op op de autoruit.

    Zout water...Badzout..
    Bronnenbad....
    Kuuroord.. 

    Yesss! 

    'Hoe ver is Nieuweschans?' vraag ik Frans.
    'Uurtje, hoezo?'
    Inmiddels heb ik  het telefoonnummer van het Wellnesshotel Fontana al gevonden.
    Nieuweschans heet tegenwoordig Bad Nieuweschans.

    'Goedemorgen, met de nachtportier. afdeling Reserveringen? 
    Nou. eh...als u nou over een uurtje terugbelt....'
    Oeps.

    We gaan alvast rijden. 

    Even later horen we dat er plaats is in de herberg.
    We boeken een culinair/relax-arrangementje.
    Dit jaar geen pannekoeken, denk ik.

    Ons feestweekendje is in het water gevallen:
    We liggen er al twee dagen in.

    Gronings bronwater.
    Weldadig en warm.

    We drijven in het Thermaalbad, stomen in de Hammam, sudderen in de sauna, mediteren ons suf tijdens klankschaalsessies in de Lavendelkamer en lopen bloot door de sneeuw naar het buitenbubbelbad.

    Joepie.

    HET IS HIER FANTASTISCH!



    vrijdag 29 november 2013

    De laatste blaadjes

    De laatste  blaadjes waaien van de bomen.
    Ons uitzicht verdiept zich richting renbaan.

    In de verte zie ik een paard rondjes rennen.
    Zo'n raar schlemielig halfbakken karretje achter zich.


    De wind wakkert aan.
    De regen klettert op het platte dak.

    Een grote pan pruttelt snert.
    Voor morgen.

    De oven bakt een pizza.
    Voor vandaag.


    Meneer B. bricoleert de laatste loodjes in het kleinste  kamertje.


    Nog even en onze bejaardenflat is tripple A.


    In de verte roept het Franse huis.

    Bibberend onder een dikke laag sneeuw.


    Eenzaam  en verlaten met haar blote stenen op de koude berg.

    Niemand om haar te verwarmen. 

    Wacht maar lief huis! 

    Nog een paar weekjes en we zijn d'r weer! 


    zondag 24 november 2013

    Otisneurotis

    Owwh.
    Zucht.
    'k wor d'r nie goed van.
     Al die onrust...
    Dat geklus.
    Altijd en overal...
    Houdt het dan nooit op?


      
      
    Overal gereedschap....
    Hele huiskamer vol zooi....


    Was ik maar daar.

      
    Zou ik......?


    Hmmm 
    Hoog hoor!
      
    Hey! Held op sokken! 
    Kom hier!
    Gewoon proberen.
    Kijk. Zo!
    Toe maar! Je kan het!


    Kijk!!!
    Kijk Fief! 
    't is me gelukt!


    Ja duh! 
    'k zei toch dat 't makkie was!
    En nou ophouden met je gemiep.

    Wees blij dat we hier zijn
    Hoog en droog.
    Als ze donderdag met ons naar Riviere waren gereden, had je nou zo gezeten:

     


    donderdag 21 november 2013

    Toch maar niet dan?

     
    Hallo Weergoden!
     
    Het is pas November ja!
     
    Novembre oui!
     
    Waar zijn jullie nou helemaal mee bezig?
     
    Hadden wij net bedacht dat we vanmiddag maar weer es die kant uit moesten............

    'Veel overlast door sneeuw in Frankrijk

    Ook de komende dagen is flink wat sneeuw op komst.

    De waarschuwing voor sneeuw en gladheid is op zijn minst tot donderdagmiddag van kracht.'

    Foto: afp



    En met dit nog vers in het geheugen:

     

     
     
    dachten we dat het wellicht slimmer is om vanavond in Zeist op de bank te kruipen.
    Met een fles wijn.
     
    En deze hippe clip op groot scherm:

     
     
    Starring drie van onze kids...
    (de rapper/componist/tekstschijver, de knappe acteur met het rode petje en de flitsend mooie mysterieuze dame)
     
    Daar worden wij wel warm van!
     
     
     
     
     

    zaterdag 9 november 2013

    Tenen in de grond

    Het park rond ons appartementengebouw is gezamelijk eigendom van alle bewoners. 
    Dus ook een beetje van ons.


    Er is een Petanque-baantje, een Japanse watertuin, mooie vijvers met watervogels en vissen en heel veel beeldige bomen.


    En ook een (moes)tuintjes perceel. 
    Tuinliefhebbers mogen zich daar uitleven.
    Alles is aanwezig.
    Goed gereedschap, kruiwagens en kranen, haspels en tuinslangen.

    Een paradijs voor aardwroeters.
    Zoals ik.

    Vandaag mocht ik het mij toegewezen stukje geluk (6 x 8 meter) in gebruik nemen.


    Afgelopen seizoen heeft mijn voorganger er sperciebonen op geteeld.
    Hij had een enorme opbrengst en heeft daarvan 10 kilo's cadeau gedaan aan de voedselbank. 

    Inspirerend!

    Natuurlijk wilde ik meteen van start.
    Maar ja, wat doe je nog in November....

    Knoflook!
    Kan nog net.

    Gisteren pelde ik twee mooie grote, in St. Clement op het Pompoenfeest gekochte knoflookbollen in tenen.
    Onder toeziend oog van de Freule.


    Vanochtend sloeg ik aan de slag.


    Blij verrast vanwege het gemak waarmee de spade de grond in ging..

    Mooi mul, lekker los en licht.
    Zanderig, maar vorig seizoen verbeterd met biologische compost en tuinaarde.
    Ideaal. 
    Spitten zonder spit
    Wat een verschil met la terre au Riviere.

    In no time deed ik het perceel in zijn geheel.



    Kijk d'r grijnzen ...(excusez le tenue).

    Geluk zit in een klein tuintje.

    Vervolgens mooi aanharken en mengen met wat gedroogde koeiekeutels.

    En hup, de tenen de grond in.


    Een tuinbuurvrouw  had een aardbeienoverschot. 
    'Oh! heel graag, dank u!'


    Van een andere dame kreeg ik stekkies van de fuc-fuc-fuchsia.

    De botanische variëteit. 
    Staat nu worteltjes te maken in de vensterbank. 
    Hoop ik.


    Tuingeluk.
    Wat een heerlijkheid....

    zaterdag 2 november 2013

    Herfstvakantie...


    Een volle Volvo.
    Dochter, schoonzoon, vriendin L., Otis Neurotis, Freule Fifi, Bob et moi....
    En nog wat vuurdoornstruikjes van de Hornbach (planten kosten een fortuin in France).

    The Beverly Hillbillies on tour.

    Zo reden we vorige week door de nacht richting Riviere.
    Op het dashboardklokje zagen we de buitentemperatuur oplopen naarmate de tocht vorderde.
    Bij Vichy was het al 19 graden. 
    Om 3 uur 's nachts.

    De hele week bleef het heerlijk weer.


     
    Dus hebben we veel tijd buitenshuis doorgebracht.

    Even checken wie de grootste had:


    Heel 


    veel



    gras gemaaid...


    De maaier daarna vertroeteld en verzorgd 



    De Horbach struikjes zijn gepoot...



    Dochter en schoonzoon zorgden voor een fris en vrolijk aanzien van de gevel.

    Een muurmozaïek op een lelijk stuk beton en knap opgeknapte schuurdeuren...


    En ook binnen is voortuitgang geboekt.


    Alweer een aanhanger vol gipsplaten werd de berg opgesleept....


    De zoldertrap weggehaald, de platen op hun plek geschroefd...


    Daarna gestuct, en de trap terug op z'n plek geschroefd.



    Binnenkort kunnen we in de badkuip 'chillen'

    Op de muurtjes en ombouw komen deze steentjes:


    En tot slot verzonnen we nog ff een list.

    Er moeten dakgoten en regenpijpen bij geplaatst worden.
    Maar ja...
    Zo veel te doen, zo weinig tijd...



    Dus hopen we dat dit 'ingenieuze' systeem voorlopig zorgt dat het water wat verder van het huis wegloopt, en de muren droger blijven...


    Terwijl ik dit schrijf hoor ik de regen op het dak kletteren.
    Morgen zullen we zien of ons watermanagement succesvol is....

    Het was een heerlijke herfstvakantie....