Heks

France, 1992.

Gorges du Verdon, Lac de St. Croix
Camping Municipal. Aan de ingang van de Gorges.
Prachtig mooi.



We huren een nette caravan met voortent.
Van een nette postbode uit Hoogezand.
Aardige mensen.

Zuinig op hun spulletjes.
Dus wij ook zuinig op hun spulletjes.

Nacht.
Warm, heel heel warm....
Caravan met ARKO.
Alle Ramen Kunnen Open.


Ineens hoor ik geroezemoes.
Vlak naast mijn hoofd, buiten het raam.

Ik kruip overeind. Kijk kippig de nacht in.

Drie duistere dronkaards draaien de parasol uit zijn voet.
Een vierde staat ze lallend aan te moedigen.
In een taal die ik spreek, noch versta.

Bob (die toen nog gewoon Frans heette want hij was nog geen Bricoleur) droomt heerlijk.
Over een eigen huis in Frankrijk. Ooit....
Onverstoorbaar.
Niet storen.

Ik rol over hem heen, smijt het deurtje open en spring de voortent door.

Twintig jaar jonger, twintig jaar leniger, twintig jaar sneller.

In een tel sta ik buiten.

" G*#ver#*&&e, KOM HIERMETDIEPARASOL"

Roep ik ongekuist.

En ongekleed.

Oeps....

Vergeten...
Het was warm. Dus ik ben bloot.

Maar de stoere stelende mannen zijn zo geschrokken van dat kijvende witte wijf, dat ze beginnen te rennen.
De steile berg op.
Door de stekelbosjes.

Ik ren ze achterna. Tot aan de stekelbosjes.
Roep van alles.
Wat ik niet zal herhalen op dit keurige blog.

Struikelend maken de rovers zich uit de voeten.
En verliezen tijdens hun aftocht de parasol.

Mooi zo.

Ik pluk hem uit de bosjes, en stal hem in de voortent.
Rits dicht.
Met zanderige voeten kruip ik terug naast Bob

"Wassurwat....?"

"Nee hoor, niks. Trusten!"

De dagen erna zie ik af en toe iemand spiedend voorbij lopen.

Waar is die heks?