Blanco?

Ken je dat? 

Je wordt wakker in het holst van de nacht.

Even ben je blanco.

Je brein is als een onbeschreven blad.

Maar dan.

Gedachten bespringen je.

Als een katachtig roofdier dat in een hoek van de slaapkamer tegen het plafond geplakt op je zat te loeren.

Weg blanco.

Weg nachtrust.

Kleine probleempjes veranderen in onoplosbare dilemma's.

Dagelijkse zorgjes lijken ineens Zorgen met een Hoofdletter.

Gesleten verdriet steekt zijn venijnige stekels uit.

Je piekert en maalt.

Je woelt en draait.

Tot overmaat van ramp kijk je op de klok.

Je ziet dat veel te snel die klerewekker zal gaan.

Maar het is nog veel te vroeg om al op te staan.

En als het je dan eindelijk lukt om de slaap toch nog te vatten, word je volkomen gebroken wakker van je irritante wekdeun.

Na vijf keer snoozen kan je pas de moed opbrengen op te staan.

Je strompelt naar de douche, en alles wat je verder doet ter voorbereiding van je vertrek, gebeurt met een wattig hoofd en branderige ogen.

 

Op kantoor is je eerste bestemming de koffiemachine. 

Je nachtelijke zorgen lijken futiel vergeleken met de opgave de dag door te komen.

Piekeren.

Niet te vaak doen!