Een aanhanger vol rommel en troep.
Lege verfemmers, oude zooi uit de 'nieuwe' schuur en nog veel meer.
Weg d'r mee.
Naar de vuilstort in Le Mayet de Montagne.
Le Grand Chef de la déchètterie wees ons ijverig in welke container welke troep moest.
Alles netjes gescheiden.
Vlak voor we opgeruimd wilden wegrijden spotte Bob naast le bureau du Chef een mooi tafeltje.
Prachtig houtsnijwerk....
Apart gezet, naast wat andere nog bruikbare spullen.
Netjes vroeg Bob of het tafeltje te koop was.
"euhhhh...dix euro's ?' vroeg le Chef..
'OK' zei Bob.
En de tafel was van ons.
Vanmiddag stond ik het in het zonnetje voor het huis te vertroetelen met antiekwas.
Aan de overkant van het wegje parkeerde onze voormalige buurman met een zwierige zwaai zijn ZX.
Eerder deze week had hij samen met zijn zus en broer de hele dag gewerkt om hun ouderlijk huis leeg te halen.
Nu moeder Odette is overleden wordt het huis verkocht.
Dus moest haar nog inwonende zes-en vijftig jarige zoon verhuizen.
Zoals toen we nog buren waren, kwam hij zijn zoenen halen.
Ik begroette hem enthousiast, gaf hem zijn twee bisses, wees op het mooie tafeltje en vertelde dat we dat voor een tientje van de vuilnis hadden gered....
Ik zag zijn ogen groot worden.
'et d'óu tu pense que ce truc vient?'
( en wáár denk je dat dat ding vandaan komt...?)
Twee dagen geleden was hij met zijn broer en zuster de hele dag bezig geweest hun ouderlijk huis te ontruimen en klaar te maken voor verkoop.
Ik had ze vanaf de overkant wel bezig gezien.
En geroken.
In een groot vuur hadden ze alle losse huisraad verbrand.
De meubels hadden ze al eerder verdeeld, de rest werd naar de vuilstort gebracht.
Rene vertelde dat hij nog had geprotesteerd toen zijn broer het tafeltje op de aanhanger met rotzooi gooide...
Veel te mooi om weg te doen!
' un truc comme ca? minimum 200 euro's!'
Maar ja, geen plaats in zijn huisje, geen zin in de rompslomp van verkopen..
'Nou vooruit....Doe maar weg dan....'
Ik zei dat hij het tafeltje uiteraard meteen van ons terug kreeg...
Maar dat wilde hij niet.
En mopperend op de chef de la déchètterie, vanwege dat tientje, keerde hij zich om en verdween met zijn hond het bos in....
Het tafeltje van Odette past prachtig in ons boerenhuis.
Wie weet heeft zij dit van gene zijde zo geregiseerd...
In dat geval:
Merci lieve Odette!
