Wat is dat eigenlijk?

N.A.H. Wat is dat eigenlijk?

Ik wist het niet.

Nu wel.😖

NIET AANGEBOREN HERSENLETSEL

Niet door je geboorte, maar door een trauma.
Een ongeluk, een val, een harde klap op je hoofd.
(www.Hersenstichting.NL )

Een deel van je hersens doet het niet meer goed .
Bijvoorbeeld :
je geheugen of
je ogen of
je smaak

Ik leer mezelf er mee en er naar te leven.

Misschien nemen andere delen van mijn brein het over.
De neuroloog denkt dat.

Daarom oefen ik nog steeds,en heel hard.

En geniet van het leven.

Van mijn lieve man, lieve kinderen en lieve kleinkinderen.
En van de zon.

Fietshelm. DOEN!

Kijk.
Ik heb een nieuwe fietshelm.

Had ik DIE nou maar op gehad, tijdens het ongeluk.
Maar ja,  toen zat ik niet op de fiets.

Ik wandelde, te voet.

En  dan draag je (normaal gesproken) geen fietshelm.

Jammer.....


Vorig jaar , in juli, leerde de fysiotherapeut me weer een beetje fietsen.
In de Hoogstraat.

Eerst door de gangen in het ziekenhuis, later op de parkeerplaats .
Daarna stond de wijk in Utrecht op het programma,

Maar dat durfde ik niet.

In september maar eerst oefenen, in het park bij ons huis.

Meteen een fietshelm gekocht!

Ik ontmoete veel patienten in het ziekenhuis, die door een ongeluk hun fiets op hun hoofd waren gevallen.

Veel met hersenletsel (N.A.H)

Nou, ik kan je verzekeren: dat wil je niet krijgen!!!!!

Dus: KOPEN DIE FIETSHELM!!!

rare ervaring

Inmiddels is er een nieuw jaar begonnen.
2018

Sinds  5 april, is 2017 raar verlopen.
Het begon met bijna 4 weken in coma op de Intensive care.

Gelukkig werd ik wakker rond 3 mei

Van de eerste weken, inclusief de verhuizing naar de medium-care en laterhet revalidatie-centrum aan de Hoogstraat in Utrecht, weet ik niks meer.

Mijn geheugen kwam pas weer terug ergens gedurende de derde week aan de Hoogstraat.

En ik me maar afvragen wat ik daar eigenlijk deed...
Waarom deed iedereen, inclusief therapeuten en de dokters, zo moeilijk?

Hoezo? een rolstoel?

IK KAN GEWOON LOPEN HOOR!

Later begon,stapje voor stapje ,de revalidatie.
Elke dag moest  ik mijn programma voor de dag ophalen .
In een kamertje aan het eind van de gang.
Daarna moest ik naar beneden.
In het begin brachten ze mij.
Eerst met de rolstoel, later met de rollator, later met stokken en uiteindelijk kon ik zelf lopen!

Joepie!!!

In de lift van de neurologie-afdeling hangt een gedicht.
Gemaakt door Huub van der Lubbe
Ik probeerde dat elke dag te lezen...
Maar dat ging niet...

Inmiddels (sinds een tijdje) gaat het weer een beetje
Nog steeds lastig en  langzaam, maar , het gaat weer!

 Gelukkig begon het met dat mooie gedicht van Huub..