Kouwe poten!

Heb ik weer.

Eerst moet ik negen uren in zo'n plastic reisbox zitten, met naast me het hysterische Kreng, dat de hele tijd zit te krijsen omdat ze haar zijn vergeten te drogeren.

Dan láten ze me eindelijk los,stap ik in een ijskoude witte laag nat spul. Totaan mijn warme pluizige buik zak ik erin weg. Als ik niet jeweetwel was, zouden ze nu verschrompelen tot iets verwaarloosbaars.

Snel sprint ik het huis in.
Jammer genoeg is het daar bijna net zo koud als buiten....
Maar goed, ik spring op de bank en rol me op als een garnaal. In een warm fleecekleed.
Zij doen net alsof het niet ijskoud is, lopen te roepen hoe fijn het hier is, en gaan nog es lekker aan de gluhwein....
Intussen loopt dat kleine kreng hier rond alsof de tent van haar is. Poeh, ik was hier veel eerder....
Na een paar uur gaan ze eindelijk slapen, zodat het wat rustiger wordt.
Langzaam ook wat warmer, want ze hebben alle kachels aangezet.
Als het weer licht wordt, en ze komen eindelijk uit hun nest om mij mijn brokken te voeren, willen ze meteen weer naar buiten.

Dat kan ik vanzelfsprekend niet zonder toezicht laten plaatsvinden. Het bos zit vol gevaren. Dus moet ik weer die kouwe troep in. Ik loop ze achterna, hard roepend dat ze terug moeten komen. Het is hier godvergeten koud! Ik loop tot mijn buik door dat natte witte spul, en heb kouwe poten.

Zij hebben lekkere dikke sokken en laarzen aan, maar ja....., die heb ík niet.
Hoe hard ik ook roep, ze lopen gewoon door. Dus ik d'r achteraan. Je weet nooit wat er kan gebeuren.

Ik volg ze de hele weg. De berg op, het bos in.. Ik mioleer me ongans. (da's miauwen op zijn Frans).


Maar het helpt niet. Ze lopen gewoon door.
En maar kwelen hoe mooi het hier is. Ze maken foto's van bevroren bomen.



Djiezus. IK HEB HET KOUD! KOM MEE NAAR HUIS....
En dan, eindelijk, krijg ik de aandacht die ik verdien. Ze vinden me zielig. Nou was dat ook weer niet helemaal de bedoeling, maar het resultaat is dat ik wordt opgetild en bevrijd uit die ijzige witte zooi.

Kijk, zo mag ik het zien. Als een Koning word ik naar huis gedragen...