Ik houd van de lente.
Alle oude zooi van het vorig seizoen verdwijnt langzaam uit de natuur.
Ik laat alles zo lang mogelijk zitten ter bescherming voor wat er aan komt, maar nu knip, hark of trek ik alles weg wat aan de herfst herinnert.
Jonge groene scheuten komen uit de aarde tevoorschijn.
Het wordt vroeger licht en later donker.
Ik hoor vogels die ik eerder niet hoorde.
Vooral dit jaar is de lente erg welkom.
De winter zette al vroeg in december zijn tanden in mijn vlees en deed een aanval op mijn vingers en oren.
Ik heb er genoeg van.
Ik snak naar zon op mijn huid.
Eergisteren mocht ik weer héél even het ultieme gevoel van nieuw leven ervaren.
Tien minuutjes een piepklein baby-tje van amper één week oud vasthouden.
Met haar kleine koppie op mijn schouder snuffelde ik in haar nekje.
Zo kan alleen nieuw leven ruiken! Een wonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten