Fafa...?

Zo. Hier ben ik.

Mijn naam is Otis. Wacht maar... tot ik groot is.

Eigenlijk heet ik Fafa (a.k.a Sadsong)Otis.

U vraagt zich waarschijnlijk af hoe ze in vredesnaam zo'n naam kunnen verzinnen.

Dat ging zo:
Er woont hier nog een poes. Een rooie. By the way: een bitch man!
Ze blaast en gromt de hele tijd naar me. En af en toe krijg ik een pets.



Gnnnffff.
Wacht maar... tot ik groot is.

Ik negeer haar. En verken het pand.



Maar goed. Mijn naam dus.

Die rooie heks heet Fifi.
Ze zochten een naam die daarbij past.
Dus bedacht hij: Fafa...

"Gnnfff" zei zij. "Fafa is niks. En al helemaal geen naam."

" Jawel hoor", zei hij,"dat zit in een liedje."
"Van Otis Reding: Sad song, Fafafafafa..."

"Hmmmm, Otis vind ik wel leuk. Maar dan moet het wel een zwart katertje zijn."

En zo gingen ze dus op zoek naar mij.

Ze vonden mi en mi Brada's in een Boerderie.



Mijn moeder had het hazepad gekozen.
Het hazepad is niet voor de poes, dus zij kon de weg terug niet meer vinden.

Wij arme verlaten wezen werden met stukjes brood en melk grootgebracht.
Door de kinderschaar van de boer van de Boerderie.
Echte boerenkindertjes. Klompjes aan en strikjes in heur haar.
Ancient history zou je denken.
Maar hé, this is The BibleBelt Man...

Okay. En zo werd ik tussen my Brothers en Sisters weggeplukt, in een plastic reisbox gedouwd en meegenomen naar hier.
s'nachts doen ze me in een bench.



Omdat ze bang zijn dat die rooie heks mijn kop er af bijt.

Ha! Wacht maar.
Ik groei groter.
En dan zullen we nog wel eens zien wie hier de baas is.

Otis. Wacht maar tot ie groot is.