Kaki Ampat

Gisteravond was heel gezellig.
Wij aten in een Klein Cafe aan de Groningse haven.



Het was er warm,het eten was erg lekker en het gezelschap heel leuk.

Eerder die middag waren we op straat een beest tegengekomen.
Ik riep: "Daar loopt een rat".
En zette de achtervolging in.
Het beest liep langzaam en met waggelende gang. Een beetje zo als ik.

(NB: dit speelde zich af voordat er sprake was van alcoholconsumptie)

Ik kon het beest makkelijk inhalen.
Van dichtbij zag de rat er zo uit:



Een lief Gronings egeltje.
Overigens zijn kleine egeltjes van dichtbij best eng:



Tijdens het etentje kwamen we via het egeltje bij de enge beesten.
Op één met stip in de enge-beesten-toptien van onze familie staat de Kaki Ampat.
Mijn schoonpapa kan daar heel spannend over vertellen.
Ineens zit je niet meer in een Gronings eetcafe maar in de jungle van Nieuw Guinea.



Want daar wonen ze. De Kaki Ampats. Levensgevaarlijk.




Een Kaki Ampat (= letterlijk: vier voeten) is een soort enorme slang.
Maar dan met poten. Een hagedis dus eigenlijk.
Een walgelijk, lelijk beest. Van dichtbij en van veraf. Heel vies. Heel gevaarlijk. Vroeger dacht men dat hij zwaar giftig was.
Nu zeggen de biologen dat het gevaar van zijn beet veroorzaakt wordt door de enorme hoeveelheid gevaarlijke bacteriën die in zijn bek met blauwe tong aanwezig zijn.
Giftig of gewoon dodelijk smerig.
Je wilt echt niet dat ie eens flink zijn tanden in je dij zet.



Als Kaki toch had besloten dat jij het subject van de dag was voor een proefbeet, was er maar één remedie.



Uit voorzorg voor een too close encounter met een Kaki Ampat namen de heren altijd een fles mee als ze op patrouille gingen.

Je arm werd afgebonden, de wond met een oerwoudmes verder opengesneden om het Kakigif er uit te laten bloeden.
Daarna een scheut Bols. Over de wond.
Niet te veel. De rest diende oraal toegediend te worden.
Aan het slachtoffer.Ter desinfectie.
En aan de omstanders. Voor de schrik.

Gelukkig zijn er bij ons @Rivière geen enge beesten,mijmerde ik vanochtend.
Toen ik de avond in gedachten nog eens doornam.

Maar toen dacht ik aan de vleermuizen. Die s'avonds duikvluchten naar ons hoofd uitvoeren. Als we met een wijntje op het terras zitten.
Van dichtbij zien die er zo uit:



Eigenlijk zijn die duikvluchten niet voor op ons bedoeld hoor.

Ze willen alleen maar een Frelon vangen.
Die vliegen met zijn allen ergens tussen die vleermuis en je hoofd.
Ze wonen in een nest tussen de stenen van de gevel. Hoog boven onze tuindeur.
Van dichtbij zien die er zo uit:



En ik dacht aan de duizenden sprinkhanen.
Die rondom je blote voeten uit het gras opspringen als je door ons weiland loopt.
Van dichtbij zien die er zo uit:





Toch maar een flesje Bols mee als we weer gaan?

Ondertussen kwam Otis even een kopje geven. Van dichtbij ziet die er zo uit.....