Kerstkarma

We hadden beloofd om vandaag de ezels van vrienden op een buurberg te voederen.

Dus togen we après midi in ons vehikel richting volgende heuvel.

Ze waren blij. Ze huppelden vrolijk naar hun stalletje en begonnen enthousiast van het geserveerde hooibuffet te schransen.



Het leek wel Van der Valk met de kerst, maar dan zonder Applemouse avec Cerise.

Ze gedroegen zich meegaand en braaf, dus geen stampede- of bonanza-taferelen.

Ook de poezen toonden zich verheugd vanwege onze komst.

Dus koesterden we ons gezamenlijk enige tijd op het stoepje in de zon, terwijl we de drie chats om beurten met een kinmassage verwenden.


Toen we de berg afreden zei ik nog tegen mijn geliefde: geen avonturen om over te bloggen. Geen ontsnapte ezels, alles onder controle...

We reden via een omweg terug naar onze eigen berg.
Even verderop ligt namelijk een nog hogere berg met une vraie Station de ski......



We maakten een tussenstop en reden na een korte fondantsneeuwwandeling terug richting Riviere.

Halverwege de afdaling zagen we een klein Frans otootje in de greppel en de sneeuwblubber.




De twee jonge berijders stonden in tact en rechtop naast het voertuig.
Met sneeuwwitte gezichten.

We stopten. En vroegen of ze ok waren.

Zij wel! Mais la voiture!......

Ach. Gossie....

Onze sleepkabel lag in de schuur @ Riviere. Naast de sneeuwkettingen.

Uit de greppel trekken was dus geen optie..

" Willen jullie meerijden?"

Er volgde een woordenvloed in uptempo waar we geen touw aan vast knoopten.

(Tip 1: vraag altijd eerst of men langzamer willen spreken. Je bent immers een Buitenlander....)

De heren vroegen of we een Agriculteur avec un tracteur wilden zoeken, die ze uit de greppel kon trekken.

Mais bien sur!
En zo lieten we de youngsters achter.
Helemaal alleen. In een besneeuwd bos. In de kou. Op een berg. Met hun otootje op de kop. In een ijzige sloot....

Ojee...
"Ik kan vanavond niet slapen als we dit niet opvolgen...."

Dus zochten we 30 minuten tevergeefs naar un Agriculteur avec un tracteur.
We stopten bij de eerste boerenhoeve die er geschikt uit zag.
Vanwege een geparkeerde trekker dans le jardin.

Maar. Geen kip te bekennen.
Wel zes jonge katten. En een grote hond.
Gelukkig zat die hond achter een deur.
Kras en bons-geluiden deden vermoeden dat le chien verwoed probeerde die deur om zeep te helpen.
Niet bemoedigend.

Vriendelijk uitgesproken tekst met de strekking " Bon Chien..., Braaaaf...,
Lief Hondje, Calme toi" had niet het beoogde effect.
Dus keerde ik terug in de veilige kooiconstuctie van ons véhicule Suédoise ..

Na drie soortgelijke pogingen hadden we de moed al bijna opgegeven.

Maar die Kids... die wachtten op un agriculteur... die wij ze beloofd hadden..

Laatste poging.
En anders maar terug naar les Jeunes. En ze inladen en ergens afleveren.
En hopen dat het geen Psycho-killers on a mission waren...

Bij de laatste woning waar we aanklopten stonden twee voertuigen voor de deur.

Hier is Iemand thuis...
Dus ik klopte aan.

Iemand deed meteen open.

En ja hoor.. Daar. In the middle of nowhere. Op een Franse Berg.
Uitgestorven. Op eerste Kerstdag:

Vier Hollanders. Gezellig aan tafel.

"Wijntje?"
"Lekker!" Maar eh.. hebben jullie een sleepkabel?

En we legden de situatie uit..

En zij hadden een sleepkabel.
Gezamenlijk togen we terug het bos in. De berg op.

En daar stonden ze nog.Les Jeunes. Ze keken verlangend en vol vertrouwen in onze richting.
En ze wachtten op ons!

En wij kwamen!
Met een sleepkabel.
En drie sterke mannen.

En na wat getrek en veel rookontwikkeling werd het Peugoo-tootje van les Jeunes weer recht op de weg gezet.
En zij waren dankbaar. En zij waren blij.

En ik dacht... "wat als wij zou niet langs gekomen waren..."

Maar wij waren gekomen.
En zij reden blij en gedeukt terug.
Naar waar ze vandaan kwamen.
Of waar ze naar toe wilden.


Gezamenlijk zwaaiden wij les Jeunes Francais uit.
"Soyez Prudent!", riep ik nog moederlijk.

"Wijntje?" was wederom de gastvrije invitatie.

Dus togen wij terug. De berg af.
En bevonden ons even later in een warm huis.
Met wijntjes. En vier gezellige Hollanders.

En met zijn allen konden we proosten op ons aller goede daad van deze Kerstdag.

En nu kan ik zooo lekker slapen vanavond!

Twee jongens geholpen.
Twee ezels gevoederd. Drie poezen geknuffeld.
Vier leuke mensen ontmoet.

Hoe Kerst kan het zijn?

Wijntje?