.

.

zondag 19 augustus 2012

Eindeloze zomer

De zomer begon met een einde.

Een uur nadat onze moeder in het ziekenhuis was overleden kregen wij,  toen we in haar verzorgingshuis haar laatste kledingsetje gingen halen, een brief in handen gedrukt.

We werden geacht binnen 7 dagen na haar sterfdag haar appartement te ontruimen.
De manager die ons de brief gaf sloeg beschaamd haar ogen neer.

Na vier doorwaakte nachten ontbrak het ons aan energie voor verzet.

Niks voor mij.

Wij moesten dus een uitvaart regelen, en tegelijkertijd een verhuizing.

Dit overkomt ongetwijfeld ook anderen.

Dat maakt het niet minder onmenselijk.

Geen tijd om te rouwen.
Inpakken en wegwezen.

De vloerbedekking in mijn moeders huis was fonkelnieuw.
"Mag die blijven liggen?"
"Daar kunnen we niet aan beginnen."

"Heeft u het telefoonnummer van degene die er komt wonen?
dan kunnen we vragen of het kan worden overgenomen."

"Daar kunnen we niet aan beginnen."

Vloerdekking voor een habbekrats op Marktplaats; verkocht binnen een dag.

Mijn broer hielp de koper naar buiten.

Daar stond een dame.

"Mag ik een brutale vraag stellen?
Bent u het appartement van uw moeder aan het ontruimen?
Mijn vader komt daar wonen en zit krap bij kas, hij zou heel graag de vloerbedekking ovenemen."

De dame zag met tranen in haar ogen de splinternieuwe rollen dik anti-slip vinyl in het busje van de koper verdwijnen.
"Ze wilden mij uw nummer niet geven, ik probeer u al drie dagen te bereiken......."

Fijn. Leuke maatschappij leven wij in.

Wij ontruimden netjes de kamers en verzorgden een mooi afscheid.

Daarna was de energievoorraad uitgeput.

Rust en slaap inhalen was nu prioriteit.
Mijn werkgever had alle begrip.

Mijn geliefde regelde dat hij zijn werk kon voortzetten vanuit France. Wij vertrokken naar Riviere.
Oudste zoon en zijn lief reden mee.

Bob timmerde overdag aan de weg voor zijn IT-opdrachtgever, 's avonds trok hij zijn overall aan en timmerde aan de zolder.

Ik hing in de hangmat.

Vanaf de eerste dag @ Riviere scheen de zon.
En ze schijnt nog steeds.
Vandaag was het hier veertig graden.
Twee onweersbuien in vier weken.

Na twee weken kon Bob zijn project overdragen, gingen de zakelijke telefoon en laptop de kast in, en kon hij  zich vol op zolder storten.

Met de nodige rustpauzes.
Zoals door een lieve uitnodiging voor een tochtje naar de Luberon.
Waar we gastvrij werden ontvangen en mochten verblijven in een schattig Cabannonnetje met zwembad.
En ook nog werden meegenomen op een leuk uitstapje naar de okermijnen van Rousillon. Prachtig.
Heerlijk ontspannen.

Vervolgens snel terug voor alweer leuk bezoek: jongste zoon en mijn broer.
En zowaar weer een toffe uitnodiging voor ons vieren: varen met een wildwaterboot.
Op de Allier.
Een tropische dag op het water.
Wat zalig!

Sunny Dees En France

Zoon sms-te net dat hij weer veilig in Nijmegen is.
Moeders kan rustig gaan slapen.

Nog een week heerlijk klussen en rusten @ Riviere.
In deze tropische eindeloze zomer, die zo bizar begon......






1 opmerking:

  1. Inderdaad Dees, aanpakken en daarna pas je verlies lijden.Bij mijn moeder ging dat net zo, alleen mochten vloer en gordijnen blijven hangen; de nieuwe bewoners kwamen de dag van de crematie kijken naar hun nieuwe huisje.Daar hadden wij vrede mee.Fijn dat jullie zo opgevangen zijn in la France.Terug in de routine komt het gemis weer binnen.Sterkte daarmee.Athy.

    BeantwoordenVerwijderen