Hout in de tent.

Tien jaren geleden kochten wij een mooie tweedehands De Waard Albatros.

Ons onderdak, op heel veel trektochten.
Kriskras door France en over Corsica.

Tijdens een orkaan aan de Atlantische kust waren wij de enigen die nog droog beddegoed hadden.

Wat een monster, die tent.

Toen we begonnen @ Riviere hadden we de tent op zolder opgezet.
Spijkers in plaats van haringen. Tussen een meter hooi.
Minus 4 graden, maar wij sliepen beschut en relatief warm in onze Grange zonder deur.
Waar wind en sneeuw gewoon naar binnen waaiden.

Hotel? Ben je gek. Wij slapen in ons eigen nieuwe "huis".

Toen de zomer kwam verhuisde de tent naar het weiland.
Comfortabel twee-persoons bed er in.
Goed uitrusten na de dagelijkse zware arbeid.

Wat een monster, die tent.

Maar.
Helaas.
Opeens verschenen er zwarte vlekjes in het tentdoek.
Ondanks onze goede verzorging was er een schimmel in het doek gekomen. "het weer".
Niet weg te krijgen.
Alles geprobeerd.

Ongeschikt om nog in te kamperen. Ongezond.

We hebben deze hete zomer nog een laatste poging gedaan hem te redden, maar de geur en de lelijke vlekken verdwenen niet.

Gisteren besloten we dat het tijd was om afscheid te nemen.

Ik had bedacht dat ik het supersterke grondzeil zou losknippen om te bewaren.
Op het Franse platteland is een stevig groot zeil altijd nuttig.

Bijvoorbeeld voor over houtstapels.

Tijdens het knippen ging er ineens een belletje in mijn hoofd.
Waarom het doek over de houtstapels?
Hout in de tent!

Volgend jaar wil Bob een echt houthok bouwen, maar dat staat niet bovenaan op het prioriteitenlijstje.

Er zijn andere dingen belangrijker.

Zoals het isoleren van de muur die aan de schuur grenst, en de buitenkant is van onze badkamer.
Dat vordert leuk.
Bob bricoleert er lustig op los.

Ik begon gisteren met het verzagen van de 4 houtstapels.
Hapklare brokken voor de kachel.

Wij kregen het hout van de buurman, nadat Bob hem vorig jaar twee dagen had geholpen het het kloven en stapelen van zijn houtvoorraad.
Een genereuze en heel vriendelijke gift, die we eigenlijk niet wilden accepteren, maar Odette en Rene stonden er op.

Mooie droge Berken-stammetjes en dikke stukken Eik.

De eerste stammetjes liggen in de tent.
Een Albatros is een stormtent. Blijft staan tot windkracht 12.
We zullen zien of hij de winter doorstaat.

Wat een monster, die tent!

Kom, ik ga weer naar mijn zaag....