.

.

zondag 30 september 2012

Beestje

Kijk es wat een beeldig beestje...
Echt een kunstwerk.
Van de natuur.

Die kleuren....

Die prachtige dunne pootjes.......

 
 


Kijk es hoe knap zo'n beestje op zo'n bloempje kan klimmen.

Met die prachtige pootjes.

Kijk dat bekkie......

Moooi!!  Zucht.......



Wat........? Waar...?  Kat...........?




Hap.
Weg beestje.

donderdag 27 september 2012

Lille

De vriendelijke ondernemers van de locale bouwmarkt beginnen inmiddels al te grijnzen als ze ons de parkeerplaats op zien rijden...
We hebben in de afgelopen vier jaar bijna alle klusmaterialen bij ze aangeschaft.

Maar de antihoutwormboktorbeitsindekleurdiewijwillen, die hebben ze dus net even niet.......

Niks is zo lullig als een saaie rit van anderhalf uur naar een grote saaie bouwsuper.
Terwijl je op je berg wilt zijn.
Vooral wanneer tijd kostbaar  en schaars is.

Dan wil je profiteren van elk uurtje.
En niet een halve dag opofferen aan het inslaan van onsexy spul.
Zoals beits, cement, schroeven, bouten of moeren.

Je wilt grasmaaien, houthakken, vuurtjes stoken,  rozen snoeien, balken beitsen.

Niet shoppen.

..............

Waar is eigenlijk de dichtstbijzijnde Bricot Depot in France,  vanuit Utrecht?

Vlak voor Lille. Twee uurtjes rijden....

Bon.

Ik voel een win-win situatie aankomen....

Lille. Leuke bruisende studentenstad.
Met een prachtig middeleeuws centrum.
En een enorme Antiek/Brocante-markt

Niks van te zien vanaf de snelweg, maar 't schijnt heus waar te zijn.

In Vieux Lille  honderden gezellige kroegjes, restaurantjes en kledingwinkeltjes......

Joepie.

Dus.

Relaxt hotelletje  precies in 't midden geboekt.

Boodschappenlijstje mee :

100 liter Beits met Xylofeen voor op de dakbalken.
Twee bouwhelmen voor onder de dakbalken
En wat verder in de boodschappenkar zal geraken....

En daarna:

Lille, on arrive!


zondag 23 september 2012

Doe nou niet..........

Je zou verwachten dat  het verstand met de jaren was gekomen.
Dat  jij nu zo ongeveer wel had geleerd je bedaard en beheerst te gedragen.
Op een bedrijfsfeest...

Als een dame.

Dat je als vijftigjarige cripple met twee heup-protheses  niet een hele avond moet losgaan op de dansvloer.

Op hippe Dance muziek met een voor jouw leeftijd veel te hoog aantal BPM's.

Doe nou niet Dees......

 

Zoiets resulteert in twee horizontale dagen.
Bij gelegenheid onderbroken door een stijve gang naar het toilet...

Woest dansen op hippe plateau-zolen (geleend van een mooie lenige jonge vrouw) is echt iets anders dan drie maal per week een uurtje trainen op een fitness-apparaat.

Jij zou je inmiddels in plooirok, twinset en  parelketting moeten kleden.
Op jouw leeftijd.

Maar nee.

Eerst kies je uit de door het evenementen-bureau meegebrachte rekwisieten het lulligste lakpakje.

 

Rekken vol Bokito-pakken, sexy verpleegsterskostuums, paus-outfits, Sneeuwwitje-jurken.

Kisten vol pruiken, borsten en billen.
Hoeden, petten, schmink  en andere fun.

HEERLIJK! Onweerstaanbaar.

 




 


Als thema voor de avondparty kies je Ho with Afro.

 

Niet ladylike. Helemaal niet..

Nou, ok dan. Ik beloof het.
Vanaf morgen gedraag ik me normaal.

Misschien.





zondag 9 september 2012

Otis sings the blues

Kijk mij nou hier zitten.

Ze had ons de avond tevoren al gevangen gezet op zolder.
Hup. Naar boven, etensbak mee, poepbak mee, luik dicht.

Opgesloten.

Met DE Vrouw Die Mij Niet Wil.

Elke keer probeer ik het weer.
Kruip lekker tegen d'r aan als ze slaapt.
Lik d'r oortjes.
Leg mijn poot om d'r heen...


Ik bedoel, echt....., zooooo lief ben ik voor d'r.

Maar zodra ze wakker wordt is het mis.
Ze gromt naar me.
Mept met haar klauw.
Bijt in mijn kop.
Dus dan smeer ik 'm maar weer.
En na zo'n nacht van vernedering en afwijzing word je dan opgesloten in een reisdoos.
Ik bedoel. Alsof die zolder al niet erg genoeg was.
Vijf weken mag je de wereld verkennen. Zit je ineens op zolder.
En vervolgens in een doos. In een auto.
Urenlang, met haar in een andere doos vlak naast me.
Ik bedoel, IK ga dan gewoon lekker slapen.
Wat kun je anders.
Ik geef me over. En ik slaap.
Zij niet. Zij krijst.
En dan bedoel ik niet een beetje.
Ze krijst de hele reis.
Eigenlijk snap ik niet waarom ik zoveel van d'r hou.......

vrijdag 7 september 2012

Hoekje

De hele zomer ben je alert........

Nog wat extra, omdat je gehoord hebt dat er in de buurt iemand door zijn dak is gezakt.
9 meter naar beneden.
Dood.

Dus je bindt kussens om balken.

Je zorgt dat je lief een helm draagt,  als hij onder de dakbalken werkt.

Je draagt maskers en gifhandschoenen wanneer je houtworm en boktor bestrijdt.

Stofbrillen, werkhandschoenen.

Een klimbroek als je op een steiger staat om het hoge dak schoon te maken.

En voor het aller-engste werk huur je toch maar profs in.

Die vervolgens ongezekerd op grote hoogte halsbrekende toeren uithalen.
En alle veiligheidsmaatregelen aan hun laars lappen.
Waarschuwen helpt niet.

Dan ben je terug in NL.

Op een zonninge vrijdagmiddag maak je een gezapig  bejaardenfietstochtje.

Je voorwiel rijdt in een richel.

En je dondert van je fiets.

Met je kop op het asfalt.

BENG!

Bril kapot, grote buil en rode oogkas. Stijve arm.

Toch maar fietshelm kopen?

Dat verdomde kleine klotehoekje....

P.S. 't  gaat wel weer hoor........




maandag 3 september 2012

Wanneer komt de baby?

Een maand of wat geleden liet ik een aardige meneer voorgaan op de trap.
Zoals dat immers hoort.

De dames lopen achter  de heren de trap op.

Hij draaide zich half om en maande mij tot voorzichtigheid, in mijn toestand....

?????

" Wanneer komt de baby?"  vroeg hij vriendelijk.

@#%&*/...........

Ik legde de aardige meneer uit dat dames van vijftig over het algemeen geen baby's baren.

Uitzonderingen daargelaten.

De aardige meneer kreeg een tomaatrode tint.

Hij probeerde het goed te maken door mij uitbundig te complimenteren met mijn jeugdige uiterlijk.
En dat hij zich daarom vergist had.

"Nee meneer, in die buik zit geen baby, die is gewoon een beetje molliger dan eigenlijk zou moeten"......

Heel naar. Voor die aardige meneer.

Een aantal jaren geleden werd ik ziek.
Onze huisarts zei dat ik te hard werkte en maar es een poosje in de ziektewet moest.

Onzin natuurlijk.

Ik werk nooit hard.

Intussen bleef ik raar en naar.
En werd een beetje zwaar.
15 kg er bij, binnen een jaar.

Gelukkig had die dokter ineens een eurekamoment.

Schildklier?!!!

Okido. Gevonden.

Kom maar op met die pillen.  Schildklierhormoon weer op peil. Kilo's weer weg.

Helaas.

En dus probeerde ik een aantal jaren aan de nieuwe mollige versie van mij te wennen.
Het lukte niet.

En toen kwam die aardige meneer. En het besef. Er moet iets gebeuren.

Dus ging ik sporten. Heel vaak.
Pffffff....
En die kilo's bleven gewoon hangen.

Mijn conditie werd beter.
Maar de billen niet kleiner.

In juni hoorde ik via een collega over een proteine-dieet: Prodimed
Hoe werkt dat? Zie Google.

Ik weet dat het werkt.

Die 15 kg's zijn verdwenen, plus nog een beetje extra.
Ik heb de afvalrace gewonnen.

Het was niet leuk. En ook niet makkelijk.
Maar het is wel gelukt.

Joepie.
Maat 36.