Muisverband

Vier jaar geen muis gezien.
Behalve de slachtoffers van Floyd, Fifi en Otis.

Soms levend, soms onthoofd.
Als cadeautje op de mat.

Verder nooit een muis te bekennen.

Maar blijkbaar is 2012 een goed muizenjaar.
Ze hebben ons gevonden...

In augustus zat er een familie in de keukenla.
Zelfs de soda was aangevreten.

Dus we kochten een hele batterij weck-potten.
Suiker, meel, macaroni, koekjes, alles achter glas.

Knappe muis die daar doorheen vreet.
Dat zou ze leren.
Niets meer te eten? Gaan ze vanzelf weg.

Helaas..
Muizen eten maandverband........

Muisverband.

Feelgood?

Leuk hoor.
Zo'n feelgoodblog over een huisje in Frankrijk.
Mooi weer...beetje klussen, wijntje d'r bij...
Gezellig.
Feels good.

Maar nu even niet.

Vandaag geen cosy feelings.

Vandaag zag ik haar. Met haar dode kindje.









In de krant.

De blik in haar ogen......
Die zal er voor zorgen dat ik vannacht niet lekker slaap.


Geeft niks.
Zij slaapt nooit meer lekker.

Het maakt niet uit wie d'r begonnen is.
Het maakt niet uit aan welke kant je staat.

Als je dit ziet, doet gewoon je hart  zo'n pijn.
Toch?

Sorry.
Ik wilde u geen rotgevoel bezorgen.


Laten we vanavond allemaal een moment aan haar denken.
Troost, steun en liefde naar haar sturen.

En naar al die andere moeders. En vaders.


Ouders die vannacht weer doodsangst hebben
Om hun kinderen.
Baby's. Peuters. Kleuters.Volwassen zonen en dochters.


Ouders die weten dat hun  kinderen klaar moeten staan.
Om te vechten.

Om kinderen van andere ouders te doden.


Wat een waanzin.
Dit moet stoppen. Nu. Vanavond.

De andere kant van de heuvel

 

Telkens als we na een vakantie of lang weekend van Riviere naar Nederland terug moeten, voelen we ons een beetje triest.

Daarwee..... als we nog maar net onze berg af zijn.

 

Maar toch.

Op een stralende herfstdag als vandaag.

Wanneer ik tijdens mijn lunchpauze een  korte wandeling maak, en de volgende plaatjes kan schieten:

 

Dan ben ik blij.

Vier kantoordagen per week in een pand als dit is geen straf.
Mooiste werkplek ooit..

Sinds een jaar wonen we bovendien in een knus appartementje op vijf minuten loop-afstand van dit monumentale stukje Hollandse historie.

Zero NS-stress.
Vaarwel vertragingen.
Finito files.

Tenminste voor mij.

Voor Bob ligt het ingewikkelder.
Een project op 6 Autobahn-uren afstand maakt overnachtingen buitenshuis noodzakelijk.
Vliegen of treinen duurt vanwege gebrek aan rechtstreeks (bijna) net zo lang.

Aardige collega's, adequate hotels en aangename Duitse maaltijden maken veel goed.

In de weken dat we hier zijn waarderen we het groene gras aan deze kant van de heuvel.
Dat wij niet hoeven maaien.

We genieten van stadse fratsen.
Maken leuke afspraakjes met onze kids en de rest van de familie.
Verzinnen spannende plannen voor Riviere.
Shoppen alvast bij Zweedse woonwarenhuizen, Duitse bouwmarkten en op Marktplaats.

Eigenlijk zo gek nog niet, best of both worlds.....

Werkweek

Gisteravond reden we terug naar NL.

We vertrokken om 16.30 uit Riviere en kwamen aan in Zeist om 0.45 uur.

Morgenochtend om 06.00 uur gaat de wekker en start de kantoorwerkweek.

De mijne in Zeist,die van Bob in Neurenberg.

Vandaag dus maar even een relaxte pyjama-dag.

Heerlijk uitslapen.

Bijkomen van de vakantie.

De werkweek @Riviere was uitermate productief.

Onze spieren evenredig stijf.

Het resultaat smaakt naar meer.We popelen om verder te gaan.....

De muur boven het nieuwe raam moet verder worden afgevoegd.
Het begin ziet er veelbelovend uit:

De helft van de slaapzolder kan worden ingericht.
De dakplanken zijn gebeitst, tochtige kieren gevuld, vloerplanken in de lak gezet.

Nu de andere helft .............

Het uitzicht uit het dakraam....




Bob maakte de eerste wanden van de badkamer, timmerde een efficiente gereedschapskast, een kast om de schoorsteenpijp op de eerste verdieping, en het begin van een koof op de zolder.

Gelukkig hebben we de foto's nog......