Zo'n feelgoodblog over een huisje in Frankrijk.
Mooi weer...beetje klussen, wijntje d'r bij...
Gezellig.
Feels good.
Maar nu even niet.
Vandaag geen cosy feelings.
Vandaag zag ik haar. Met haar dode kindje.
In de krant.
De blik in haar ogen......
Die zal er voor zorgen dat ik vannacht niet lekker slaap.
Geeft niks.
Zij slaapt nooit meer lekker.
Het maakt niet uit wie d'r begonnen is.
Het maakt niet uit aan welke kant je staat.
Als je dit ziet, doet gewoon je hart zo'n pijn.
Toch?
Sorry.
Ik wilde u geen rotgevoel bezorgen.
Laten we vanavond allemaal een moment aan haar denken.
Troost, steun en liefde naar haar sturen.
En naar al die andere moeders. En vaders.
Ouders die vannacht weer doodsangst hebben
Om hun kinderen.
Baby's. Peuters. Kleuters.Volwassen zonen en dochters.
Ouders die weten dat hun kinderen klaar moeten staan.
Om te vechten.
Om kinderen van andere ouders te doden.
Wat een waanzin.
Dit moet stoppen. Nu. Vanavond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten