Oma Duck en Oma Dees

Kijk jou es lekker slapen.
Dromend van een mooie wereld.

Oma Dees is met je uit wandelen in het park.
Samen genieten we van de oktoberzon.

Kijk, daar komt een andere oma aangewandeld.
Met een zak brood voor de eendjes.

Keihard kwakend komen ze aanzwemmen.
Boos happen ze naar elkaar met hun snavels.
"Aan de kant jij, ik was hier eerder !"
Stom hoor.. er is genoeg voor iedereen.....

Oma Duck schudt de zak leeg en buigt zich daarna over jouw kinderwagen.

"Oh wat lief!
 Dat is zo'n buitenlander hè?
 Zo schattig zijn die bruintjes altijd, als ze klein zijn...."


Oma Dees is niet verbaasd hoor.
Oma wist wel dat er mensen zijn die net zo kwaken als de eendjes.

Die mensen zijn gewoon even vergeten dat er lang geleden witte Hollanders naar mooie verre landen in het verre Oosten en Westen voeren.
Dat noemden ze toen trots 'ontdekkingsreizigers'.
In die verre landen woonden mensen met een bruine huid.

De mensen in die landen hadden natuurlijk al lang zelf ontdekt dat hun land mooi en rijk aan grondstoffen en specerijen was.
Zij leefden er fijn en rustig, op hun eigen manier.

Maar toch deden die Hollanders van die boten net alsof dat ineens niet goed genoeg meer was.
Ze gingen er zomaar de baas spelen.
Ze zeiden dat het verre land nu ook bij Holland hoorde.
 

De kindjes in die mooie verre landen moesten op school ineens leren:
Hoogezand-Sappemeer, Zuidbroek, Scheemda, Veendam, Wildervank, Oude Pekela, Nieuwe Pekela, Stadskanaal........

En ze leerden het Wilhelmus en zo.

Dat moest, want zij waren nu immers ook Hollanders.
Zij waren nu Nederlanders in overzeese gebiedsdelen.
Nederlanders met een bruine huid, maar wel Nederlanders......
Hun eigen oude cultuur en gewoontes werden langzamerhand vermengd met Oud-Hollandse tradities.

Zoals Sinterklaas en Zwarte Piet en zo.
Een heel belangrijke Oud-Hollandse traditie!

Die kindjes vonden het eerst nog wel prima, want ze kregen snoep en cadeautjes.

Jaren en jaren lang bleven de witte Hollanders in die mooie verre landen.
Ze verdienden er heel veel geld aan specerijen, koffie, zilver en andere spullen.
Die dus eigenlijk van die mensen waren die daar het eerst woonden.

Tja, zo ging dat.... dat vonden ze toen heel gewoon....

Omdat de mensen in die verre landen in het Oosten en Westen nu Nederlanders waren, de Nederlandse taal hadden geleerd en ook een Nederlands paspoort hadden, wilden sommige van hen best verhuizen naar Nederland om eens te kijken hoe het daar nou echt was.
Het was immers ook hun land...

Maar later moesten er ook een heleboel mensen verhuizen die dat helemaal
niet wilden.
Omdat de Nederlandse regering ruzie had gemaakt, waren alle mensen met een Nederlands paspoort ineens niet meer veilig in dat mooie verre land met al die eilanden.
Ze moesten wel naar Nederland.

De regering van Nederland beloofde dat het goed zou zijn. Er zouden huizen en banen zijn, en vrede.

Maar toen die mensen in Nederland aankwamen, keken de witte mensen die daar woonden raar op..

"Kijk mamma: Zwarte Piet!" riepen witte kindjes als ze voor het eerst een bruine meneer zagen lopen op straat.
Bang verstopten die kindjes zich dan achter hun mamma.
Want Zwarte Piet, die stopte je in een zak en die nam je mee naar Spanje.
En je kreeg klappen met een takkenbos die Roe heette!

Echt waar lieverd, Oma verzint dit niet.
Dat was die Oud-Hollandse traditie van Sinterklaas en Zwarte Piet, weet je nog.....

Dus die kindjes schrokken zich dood van al die bruine mensen op straat.


Maar ook sommige grote mensen vonden die bruine mensen eng.
Dan riepen ze: "Buitenlander! ga terug naar je eigen land!"

De  mensen die pas waren aangekomen begrepen er niets van.
Dit was toch hun eigen land?
Zij waren toch ook Nederlanders?

Wat een verhaal hè?
Dat is allemaal lang geleden.

Maar soms hoor je dus toch nog iemand kwaken over bruintjes en buitenlanders  en tradities en zo.

 Zoals die Domme Oma Duck boven jouw kinderwagen.

Niks van aantrekken.

Droom jij maar lekker over een mooie wereld.