Op je blote buik door het koffiedik?

De aanhoudende droogte en gebrek aan sproeiwater tijdens onze afwezigheid leverde tot nu toe harde, zure aardbeitjes op.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen, dus sinds drie dagen worden de aardbei-baby's vertroeteld met water uit de tuinslang, en vandaag uit de hemel.

Nu wil het geval dat er in onze tuin duizenden Escargots habiteren.

Blote, en exemplaren met huis.

Diverse afmetingen en kleuren.

Slijmerige strepen op de ramen doen vermoeden dat zij 's nachts in grote getale proberen ons huis binnen te dringen.








Slakken zijn dol op aardbeitjes.

Wij ook.



Dus zoeken we een manier om ze te ontmoedigen.

Ik ben niet zo van de blauwe korrels.
Ik vrees dat we er behalve de slakken, ook de poezen en onszelf een onprettige hoeveelheid giftigheid mee toedienen.

Het ontmoedigingsbeleid bestaat sinds zaterdag uit de inhoud van twee grote plastic zakken zwarte drab.
Afkomstig uit de Douwe Egberts koffiemachine-met-echtegemalenkoffiebonen van het JCR-kantoor te Bunnik.
Daar houden ze zo erg van koffie, dat er iedere dag een enorme bak drab in de afvalbak verdwijnt.
De laatste dagen voor mijn vakantie heb ik drab verzameld.
Met een naar koffie geurende auto reden wij door de nacht naar Riviere, na aankomst stortten wij ons drab ter aarde tussen de aardbeien.


Als ik een slak was kroop ik niet met mijn slijmerige blote buik door het koffiedik....

Hoog en droog

Sinds vier dagen zitten we hoog en droog in France.

Mijn geliefde klust op niveau: hij helpt vrienden met het renoveren van hun dak.
De mannen zijn geharnast, dus beveiligd, maar 't blijft een griezelig gezicht.....



En droog is het hier ook....
Kurkdroog.

Grasmaaien is nu een makkie, het gras verpulvert in de maaier tot stof.

Het is heerlijk, dit weer, maar de natuur heeft het zwaar.
Er wordt wel wat regen voorspeld, maar het is de vraag hoe lang het moet regenen om dit weer goed te maken...


Intussen voorzien de poezen ons van de nodige versnaperingen, die ze genereus komen aanbieden.

Ik dank ze hartelijk en moffel ze vervolgens weg op de composthoop.....



Ondanks de droogte bloeit er van alles.
Heerlijk om hier weer te zijn en deze pracht te aanschouwen!!

Camping of Darwin?

(onderstaande tekst is geschreven met volledig respect voor een ieder die er anders over denkt, en niet bedoeld om te beledigen of te bezeren. Het is slechts een weergave van mijn visie op het leven)

Verleden week werden we weer eens opgeschrikt door een aankondiging van het einde der tijden.
Gisteren was Judgement Day. Volgens Harold Camping, 89 jaar,civil engineer, directeur van een Christelijk radiostation, publicist en lid van de Christian Reformed Church.
Hij heeft uitgebreid de bijbel bestudeerd en kwam tot de volgende berekening:
Op 21 mei zou de Rapture plaats vinden:De uitverkorenen zouden opstijgen naar de hemel, volgens meneer Camping zo'n 200 miljoen personen die voldoen aan de kwalificaties van de Heer Die Bepaalt Wie Er In Mag.




De rest zou achter blijven en van 21 mei tot 21 oktober jammerlijk ten onder gaan in een 5 maanden durende Apocalyps.



Ik ben er nog.

U ook?

Kan een slecht teken zijn.....
Ik mis nog geen mensen uit mijn omgeving. Hetgeen zou inhouden dat ik alleen slechte geliefden en vrienden heb.
Want alle goeie moesten volgens Camping gisteren zijn opgestegen.

In het kantoor waar ik werk sloegen vrijdagmiddag 20 mei de stoppen door. Letterlijk.
All Systems Down, we konden niet meer Internetten, Outlooken en andere zinvolle dingen doen.
Wij groepeerden ons tezamen en vroegen ons af of dit wellicht een voorbode van Het Einde Der Tijden was, die volgens Camping morgen zou beginnen.
Er ontrolden zich filosofische gesprekken over Het Leven Na de Dood.

Het bleek dat één ieder zijn eigen visie daarop met zich mee draagt, al dan niet gevormd door religieuze doctrine.

Wellicht vindt u het niet van belang,dan moet u nu wegklikken.
Mijn concept van Het Leven Na De Dood is als volgt:



(mijn overgrootmoeder)


(mijn moeder)


(Moi)

(mijn paps)


(mijn jongste zoon)

Twee van de personen op de foto's hierboven zijn overleden, mijn vader en mijn overgrootmoeder.

En kijk toch eens......
Hoe zij hun leven hebben doorgeven.
Zie de gelijkenis.
Hun setje genen reproduceerde zich door de tijd.
Via het lichaam van hun nazaten komt een stukje van hen terug.

Dit is mijn persoonlijke invulling van het concept Afterlife.
Géén idee hoe het zit als je gewenst of ongewenst geen kindjes hebt.

Ik ben het maar gedeeltelijk eens met Prof. Hawking:
http://www.skyvalleychronicle.com/BREAKING-NEWS/HEAVEN-IS-A-FAIRY-TALE-BR-Says-Steven-Hawking-665103

Heaven is hier. Recht onder je ogen. Zo dichtbij dat we het soms even niet meer zien.

Zoals de schaapherder Santiago in de Alchemist van Paolo Coelho die na veel omzwervingen ontdekt dat de schat in zijn hart verborgen is.

De schoonheid van de natuur.... ook gewoon in deze pioenroos die ik gisteren voor 2,59 bij de Lidl kocht.



De schoonheid van wat mensen kunnen maken, en doorgeven aan de volgende generatie, of het nu hun eigen kinderen zijn, of die van anderen.
Muziek, film, kunst, liefdadigheid.


Ik denk dat Charles Darwin een eind in de goede richting zat.

Maar wie zal het zeggen?

Goedkoper op Marktplaats

Vanochtend maakten wij, na heerlijk laat te zijn opgestaan, een rondje door het dorp, voor verschillende boodschapjes.

Ons bestedingspatroon is enigszins gewijzigd, sinds de aankoop van het onderkomen @Riviere.
Deze week kochten wij: nieuwe draadspoelen voor de gras-strimmers,een reserve-spoel en -mes voor de nieuwe débroussailleuse (bosmaaier).
Die bosmaaier hadden we twee weken geleden gekocht en vorig weekend uitgeprobeerd.



De maand ervoor schaften we een nieuwe grasmaaier aan.



Regelmatig staan we samen verlangend te kijken voor etalages met zaagtafels, motorkettingzagen, motormaaiers, zitmaaiers en ander stoer gereedschap.

Vanochtend zagen we @ de locale tuingereedschapswinkel een leuk apparaat.
Ik had dat ding ook al op TV gezien.




Een onkruid-uit-trekkert.
Daarmee kan je onkruid uittrekken zonder te bukken.
Op TV zag het er vet gemakkelijk uit.

Het leek een geweldig apparaat.
Maar ja...
Weer 55 euri.
Dat wordt zo niks met ons pensioenfonds...

Ik onderdrukte met moeite mijn aankoopimpuls en we verlieten zonder onkruid-uit-trekkert de winkel.
Thuisgekomen toch even op Internet kijken wat'ie kost als je 'm daar bestelt.

Maakte niks uit, met verzendkosten was het hetzelfde bedrag.

Maar. Zowaar.
Er stond een advertentie op Marktplaats van een handelaar in Noordwijkerhout.

Die bood in verschillende advertenties heel veel soorten tuinspulletjes.
Ook onze onkruid-uit-trekkert!
Voor minder dan de helft!

Nu hadden wij vorige week een nieuwe fietsendragert gekocht. (op Marktplaats)
Die moest nog uitgelaten worden.

En de zon scheen.
En Noordwijkerhout is maar anderhalf uur rijden.
En benzine kost niks tegenwoordig.

Fietsen achterop de auto.
Op naar Noordwijkerhout.

Wij arriveerden in Noordwijkerhout na twee uur rijden en stilstaan in het gezellig drukke vrijdagmiddagverkeer van de Nederlandse Randstad.

Never mind. Wij waren op koopjesjacht.

Het opgegeven adres was een grote vrijstaande woning aan een dijkje.
Achter een hoog hek.
Na een minuutje gleed het hoge hek statig open.
Een oudere meneer kwam enthousiast met uitgestoken hand op ons af lopen.
"Hij lich in mij loods in Hillegom. Ik stap wel effe bij u in de wage. Hale we 'm ff op."
Gedrieën reden wij richting Hillegom.

Meneer bleek dezelfde afwijking te hebben als ondergetekende.
Als ie linksaf bedoelde, zei ie rechtsaf. En vice versa.
Daar is Frans aan gewend, dus we waren snel ter plaatse.

Het bleek een enorme loods vol dozen.
Na enig zoeken was de onkruid-uit-trekkert snel gevonden.
Splinternieuw. Kaartje er nog aan...
Ik betaalde 25 euro, en draaide me al om om terug naar de auto te lopen.

"heppu nog meer nodig?" vroeg de aardige meneer.
"Ik verkoop dozen. Doe ik er bij voor me lol. Eigenlijk doe ik bloembollen"

"Dozen?" vroeg Frans? "Ja, dozen met spullen. T'is 'n verrassing wat er in zit. Honderd eurootjes meneer!" Hij wees op een hoek van de loods waar wel zestig enorme dozen van wel een kubieke meter inhoud op elkaar gestapeld stonden.
SURPRISE stond er met grote letters op de zijkant.

Ik probeerde via telepathische signalen het brein van mijn geliefde te bereiken.

Die liet zich enthousiast verder de loods in leiden.

"Leuk voor de vrijmarkt meneer! Je weet nooit wat er allemaal in die doos zit. Is zekers te wete feel meer dan die honderd euri waard!"

Ik sjokte argwanend achter de heren aan.

"En kijkt u eens hier! Tuinkabouters!"

Tuinkabouters????

"Leuk!", riep mijn geliefde.
Leuk????

"Ik hep een hele mooie! Op een stoeltje."Wil je 'm? 7 euri 50!
En dit? een Zaans molentje? 2 euri ! Leuk dingetje. Voor in de tuin....."

"Ja leuk, doe maar allebei!"

Sprakeloos zag ik hoe 9 euro 50, een tuinkabouter en een Zaanse molen van eigenaar wisselden.
"Als je nog wilt fietsen lieverd, moeten we nu wel zo'n beetje gaan...."
Sprak ik slijmerig...

"Kijkus wattik nog meer hep" sprak de meneer.
"Heppu kinders?"

Ik vertelde dat wij 4 volwassen kinders hebben.

"Hattik nie gedach...."

"Nou, ik geef je ze toch mee: Kijk es: leuke ringetje met echte Swarofski kristal!"
Ik kreeg er twee in mijn hand gedrukt. "Gratis"

"En kijk es hier: allerlei soorten plantenmest: ik geef je nu zomaar effetjes voor 10 euri kado, deze verkoop ik normaal voor 10 op de markt!"

Bepakt met één kabouter met bijpassende leunstoel, twee dozen plantenmest, een Zaanse molen, twee ringen en, o ja een onkruid-uit-trekkert,verlieten wij uiteindelijk het pand.


Gelukkig was het strand dichtbij. Wij parkeerden de auto langs een wegje en maakten een mooie fietstocht door de duinen.
Daarna nog een uurtje heerlijk in de zon op het strand...




Een romantisch spektakel viel ons ten deel:



Rond een uur of zes stapten we rozig weer op de fiets.
Oh ja, vrijdagavond. Files. Eerst nog maar even ergens wat eten....


Het saldo van uitgaven deze middag overtreft ruimschoots de kosten van de onkruid-uit-trekkert bij onze gereedschapswinkel @ Bennekom....


De kabouter had Frans toegedacht aan buurvrouw Odette:



De molen is voor Buurvrouw Bernadette:



Hij blijkt nog wel even in elkaar gezet te moeten worden.
75 schroefjes en 150 houten onderdeeltjes.
Ik ben blij dat hij zich niet heeft laten verleiden tot een SURPRISE-doos.....

Mea Culpa, en rare Beesten...

Ik heb hem vermoord....
Niet met opzet hoor.
Ik wilde hem even omdraaien met een stokje, en prikte ik iets te hard in zijn buikje.
En nu is hij dood......



Floyd had hem gevangen.
Ik zag hem spartelen in zijn bek.
Hij wilde er mee het huis in.
Dat wilde ik natuurlijk niet.

Dus rende ik gauw naar FloydmethetBeestinzijnbek.
Die liet het Beest van schrik voor mijn voeten vallen.



Ik vond het een raar Beest.

Ik dacht dat het een mol was, maar ik vind hem niet op een mol lijken.
Mollen zijn toch blind? Deze heeft oogjes.....

En ik dacht ook dat mollen donkerbruin zijn....
Dit lijkt meer op een soort grote hamster. Of kleine rat.
Maar die wonen toch niet in bulten onder het gras.....

Nou ja, wat het ook was. Hij is dood.
Want toen Floyd hem liet vallen, wilde ik even kijken. Ik pakte een stokje, en draaide het Beest om. Maar toen sprong het overeind. En werd aan mijn stokje gespietst....

Het was hier vandaag sowieso een beetje een bizarre dierendag.

Eerst kwam Fifi binnen met een erg eng vliegbeest.



Ze kraakte het tussen haar tanden als ware het een borrelnootje, en rende naar buiten om de volgende te halen...



Even later was ik in de schuur om de grasmaaier te pakken.
Eigenlijk zou ik niet meer grasmaaien vanwege een zwak onderstel. (van mij, niet van de grasmaaier)
Maar ik kan het niet laten. Grasmaaien is de beste relaxtherapie die er bestaat.

Ineens hoorde ik een ijselijke kreet uit een donkere hoek.
Weer een beest..... Maar wat klonk dit zielig en wanhopig....

Het was een heel klein pasgeboren minipoesje, dat onder de bremtakken van onze buurman vandaan kwam.



Die takken liggen in onze schuur.
Waarom?
Dat is een ander verhaal. Dit verhaal gaat over bizarre Beesten.

Natuurlijk moest ik het poesje wel oppakken.
Het was zo klein. En zo zielig. En helemaal alleen...
Dus ik nam het poesje mee in huis.

Fifi rook er even aan, maar vond het ver beneden haar stand
Zij kauwde verder op haar vers gevangen borrelhap.

Binnen kon ik pas goed zien hoe klein het poesje was. Oogjes nog dicht, oortjes nog plat op het koppetje.

Frans was buiten stoere dingen aan het doen met de Buurman.
Ik liep met het poesje naar ze toe.
Te laat realiseerde ik me wat onze Buurman met kleine poesjes doet...



Hij leert ze zwemmen in de regenton....

De Buurman grijnsde zijn tandeloze grijns en maakte een horizontaal snijdend gebaar met zijn vinger over zijn hals....

Oeps....

Na de eerste moord van deze stralende dag werd dit me iets teveel.

Ik besloot het poesje terug te brengen naar waar ik het had gevonden.
Wie weet was er nog ergens een moederpoes. In liep naar de donkere hoek van de schuur en hoorde nog meer gepiep vanonder de bremtakken.
Een hele pasgeboren poezenkluwen bleek daar gehuisvest.

Maar moeders was not amused door mijn ontvoeringsactie.
Grommend en blazend sprong zij tevoorschijn en deed een uitval in de richting van mijn hals...
Gelukkig kon ik haar ontwijken en vluchtte de schuur uit.

Ik liep naar de keuken voor een glaasje water voor de schrik.

Tussen mijn benen door schoot Fifi de kamer in met een Beest in haar bek.....

Ditmaal was het een hagedis..


Fifi is dol op een langzame doodsstrijd.



Zij begon een martelsessie die in Guantanamo bay niet uit de toon zou vallen.



Bin Laden zou negen jaar geleden al gevonden zijn als ze Fifi hadden ingehuurd....

Zaaigoed!

Ik houd heel veel van tuinieren. Zelfs grasmaaien is heerlijk.
Zonder schema's, ontwerp of planning doe ik maar wat. Ik volg mijn hart.

@ Riviere lijkt bijna alles uitbundig te floreren.
Of dat komt doordat geluk met de dommen is?
Of misschien doordat er járen dikke vette koeiebeesten met hun kostelijke uitwerpselen onze grond verrijkten?



Ik weet het niet.

Alleen de drie Hortensia's hebben hun draai nog niet zo gevonden.
Daarvoor zoeken we nog een stimulerend middel.
De rest van het gebloemte gedraagt zich uitbundiger en losbandiger dan ooit.

Het allerleukst vind ik het opkweken uit zaad.
Vlak daarna op mijn schaal van leuk komt het scheuren en stekken van vaste planten.

Tijdens een fietstocht in de buurt van Wageningen pikte ik twee jaar geleden een paar verdorde zaaddozen van een uitgebloeide Stokroos, die vanuit een verwilderde tuin over het prikkeldraad het fietspad op zakte. (Dus eigenlijk niet gepikt maar gevonden op de openbare weg....)

Deze kleine groene plantjes:



Werden deze beauty's:







De planten kregen een hele hoop kindjes, die elders in de tuin gaan proberen de schoonheid en kracht van hun ouders te evenaren.

Ik schreef al eens over de Lupines: opgekweekt in Bennekom in de vensterbank, en vanwege hun gelijkenis met Wietplantjes én de reputatie van Nederlanders door een oud-politieman uit ons dorp aangezien voor de start van een illegale plantage.....



Toen hij een tijdje later langs reed heb ik hem toch nog maar even laten zien dat het écht Lupines waren....





De miniplantjes veranderden in enorme bossen en hebben hun zaad overal ter aarde gestort, want zelfs in het grint stonden dit jaar kleine Lupientjes.

Ze hebben allemaal een plekje gekregen in een stukje grond dat we hebben veroverd op het gras....



De Slaapmutsjes (Eschscholzia californica) zijn vanaf het eerste jaar het succesnummer van de tuin.
Mooie tere bloempjes, die zich 's avonds als de zon verdwijnt weer oprollen als een slaapmutsje... Snoezig.







Een verhaal apart is de Stamroos die mijn vader vlak voor zijn dood in zijn tuin had gepoot. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen die te laten staan.
De roos bloeide net zo vrolijk en uitbundig als het karakter van mijn paps:




Het meest recente experiment is de rode Zonnehoed. De miniscule zaadjes transformeerden zich de afgelopen twee weken in groene miniplantjes.



De babies mogen vanavond mee op reis naar Riviere.



Dit jaar zullen ze alleen nog jonge groene puberstengels zijn.

Maar als het goed gaat hoop ik dat ze zich in de komende jaren zullen uitbreiden tot een wuivende rode zee van volwassen bloemen....