Zaaigoed!

Ik houd heel veel van tuinieren. Zelfs grasmaaien is heerlijk.
Zonder schema's, ontwerp of planning doe ik maar wat. Ik volg mijn hart.

@ Riviere lijkt bijna alles uitbundig te floreren.
Of dat komt doordat geluk met de dommen is?
Of misschien doordat er járen dikke vette koeiebeesten met hun kostelijke uitwerpselen onze grond verrijkten?



Ik weet het niet.

Alleen de drie Hortensia's hebben hun draai nog niet zo gevonden.
Daarvoor zoeken we nog een stimulerend middel.
De rest van het gebloemte gedraagt zich uitbundiger en losbandiger dan ooit.

Het allerleukst vind ik het opkweken uit zaad.
Vlak daarna op mijn schaal van leuk komt het scheuren en stekken van vaste planten.

Tijdens een fietstocht in de buurt van Wageningen pikte ik twee jaar geleden een paar verdorde zaaddozen van een uitgebloeide Stokroos, die vanuit een verwilderde tuin over het prikkeldraad het fietspad op zakte. (Dus eigenlijk niet gepikt maar gevonden op de openbare weg....)

Deze kleine groene plantjes:



Werden deze beauty's:







De planten kregen een hele hoop kindjes, die elders in de tuin gaan proberen de schoonheid en kracht van hun ouders te evenaren.

Ik schreef al eens over de Lupines: opgekweekt in Bennekom in de vensterbank, en vanwege hun gelijkenis met Wietplantjes én de reputatie van Nederlanders door een oud-politieman uit ons dorp aangezien voor de start van een illegale plantage.....



Toen hij een tijdje later langs reed heb ik hem toch nog maar even laten zien dat het écht Lupines waren....





De miniplantjes veranderden in enorme bossen en hebben hun zaad overal ter aarde gestort, want zelfs in het grint stonden dit jaar kleine Lupientjes.

Ze hebben allemaal een plekje gekregen in een stukje grond dat we hebben veroverd op het gras....



De Slaapmutsjes (Eschscholzia californica) zijn vanaf het eerste jaar het succesnummer van de tuin.
Mooie tere bloempjes, die zich 's avonds als de zon verdwijnt weer oprollen als een slaapmutsje... Snoezig.







Een verhaal apart is de Stamroos die mijn vader vlak voor zijn dood in zijn tuin had gepoot. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen die te laten staan.
De roos bloeide net zo vrolijk en uitbundig als het karakter van mijn paps:




Het meest recente experiment is de rode Zonnehoed. De miniscule zaadjes transformeerden zich de afgelopen twee weken in groene miniplantjes.



De babies mogen vanavond mee op reis naar Riviere.



Dit jaar zullen ze alleen nog jonge groene puberstengels zijn.

Maar als het goed gaat hoop ik dat ze zich in de komende jaren zullen uitbreiden tot een wuivende rode zee van volwassen bloemen....